printlogo


مجری طرح تیتانیوم کهنوج،مطرح کرد
توسعه کهنوج در گرو پیشرفت صنعت تیتانیوم
توسعه کهنوج در گرو پیشرفت صنعت تیتانیوم
کد خبر: 352
بزرگ‌ترین ذخیره تیتانیوم ایران در کهنوج قرار دارد. این معدن دارای حدود 400 میلیون تن ذخیره احتمالی و همچنین بیش از 160 میلیون تن ذخیره اثبات شده، است.این در حالی است که منطقه­ جنوب کرمان در شمار مناطق توسعه نیافته ایران قرار دارد و با مشکلات عدیده­‌ای از لحاظ معیشتی مواجه است
مجری طرح تیتانیوم کهنوج گفت:در ایران ذخایر معدنی از تیتانیوم به‌صورت فراوان وجود دارد که می‌توان با استفاده از آنها نیاز کشور به محصولات تیتانیومی را رفع کرد و همچنین می‌توان زمینه‌های صادرات را نیز فراهم آورد. هر چند که برخی از این پتانسیل‌ها به‌طور کامل مورد شناسایی قرار نگرفته‌اند.

رادفر افزود:بزرگ‌ترین ذخیره تیتانیوم ایران در کهنوج قرار دارد. این معدن دارای حدود 400 میلیون تن ذخیره احتمالی و همچنین بیش از 160 میلیون تن ذخیره اثبات شده، است. معدن کهنوج دارای عیار حدود 4 درصد است. این میزان عیار، مناسب است و با دو تا سه گام فرآوری می­‌توان این مواد معدنی را به اکسید تیتانیوم (TiO2)، که از محصولات اصلی صنعت تیتانیوم است، تبدیل کرد.

وی اظهار داشت:اکسید تیتانیوم در صنایع رنگ­سازی، پلاستیک‌­سازی و همچنین لوازم آرایشی - بهداشتی مورد استفاده قرار می‌­گیرد. صنایع رنگ­سازی در کشور، تقریبا 100 درصد نیاز خود به این محصول از بازار مواد وارداتی تامین می­‌کنند.

به گفته رادفر،پروژه تعریف شده­ در ایمیدرو تولید کنسانتره، تولید سرباره و در مرحله تکمیلی اکسید تیتانیوم است. کنسانتره و سرباره تولیدی را می­‌توان در مراحل میانی تولید، صادر نمود و یا اینکه به گام بعدی زنجیره تولید منتهی به اکسید تیتانیوم، اختصاص داد.

تبدیل کهنوج به قطب معدنی جنوب کرمان 

مجری طرح تیتانیوم کهنوج اظهار داشت:منطقه­ جنوب کرمان جزء مناطق توسعه نیافته ایران است و با مشکلات عدیده­‌ای از لحاظ معیشتی مواجه است. با انجام این پروژه می‌­توان کهنوج را تبدیل  به قطب معدنی جنوب کرمان نمود و سبب پیشرفت و توسعه­ این منطقه شد. انجام این پروژه سبب رفع نیاز کشور به واردات این محصول می­‌شود و همچنین در آینده صادرات این محصول را در پی خواهد داشت.

استقبال از مشارکت­های خصوصی

وی بیان کرد:با توجه به پیشرفت­‌های صورت گرفته در این طرح و همچنین با کمک اصحاب رسانه، این طرح به‌عنوان پروژه­‌ای که سرمایه‌­گذاری در آن برگشت‌پذیر است، شناخته شده است؛ به همین دلیل شرکت­‌های بزرگی علاقمندی خود را برای سرمایه­‌گذاری در این پروژه را ابراز کرده­‌اند. با توجه به اینکه زیربناهای مورد نیاز برای سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در این طرح وجود دارد؛ ایمیدرو نیز از مشارکت بخش خصوصی استقبال می­‌کند.

وی تاکید کرد:پیشنهادی که در حال حاضر می‌­تواند برای سرمایه­‌گذاری مفید باشد، سرمایه‌­گذاری در واحدهای تولید پیگمنت است. چرا که ارزش افزودهی بیشتری دارد و برگشت سرمایه در آن سریع­‌تر اتفاق می­‌افتد.

روند رو به جلو در پروژه کهنوج

رادفر تصریح کرد:«منطقه کهنوج از لحاظ زیربنایی برای انجام این پروژه مشکل خاصی ندارد. قرارداد برق مورد نیاز بسته شده است و حدود 50 درصد از آب مورد نیاز آن نیز تأمین و برای تأمین مابقی آن هم مشکل خاصی وجود ندارد و به‌طور کلی طرح با روند خوبی در حال پیشرفت است. زیرساخت‌­های اساسی طرح از جمله مشخص کردن محل بهینه پیت معدن و بالا بردن قطعیت اعداد ذخایر با پیشرفت خوبی در حال انجام است، حفاری‌های اکتشاف تکمیلی به پایان رسیده و نمونه های معدنی در حال حاضر در مرحله­ آنالیز شیمیایی هستند. طرح­‌های پیرامونی از قبیل دیوارکشی­‌ها، احداث سیل‌بند، جابجایی خط 63 کیلو وات نیز به‌طور کامل انجام شده است.همچنین در واحد کنسانتره نیز پیشرفت­‌های مشهودی داشته­‌ایم. تقریبا فونداسیون تمام سالن­‌های تولید ریخته شده و همچنین بتن‌ریزی مخزن ورودی آب هم تکمیل شده است».

تحریم‌­ها مانعی بر سر راه

مجری طرح تیتانیوم کهنوج افزود:«با توجه به نوسانات اقتصادی حال حاضرکشور و مشکلات انتقال ارز، تا حدودی برای فراهم کردن تدارکات خارجی با مشکل روبه‌رو شده­ا‌یم که امیدواریم مشارکت بخش خصوصی بتواند تا حد زیادی این مشکل را برطرف کند.تدارکات خارجی در حدود 30 درصد تجهیزات مورد نیاز پروژه را شامل می­‌شود. این تدارکات بیشتر در واحدهای کنسانتره و همچنین سرباره مورد نیاز است. با توجه به اینکه در کشور صنعت مشابهی نداریم و بعضی از این تأسیسات برای اولین بار است که به ایران وارد می­‌شود، بنابراین معادل ایرانی ندارند. همچنین در بخش جدا کردن ناخالصی­‌ها از سنگ معدن به تکنولوژی­‌های خارجی احتیاج داریم. با توجه به تحریم‌­های ایجاد شده برای کشور، در تأمین این تجهیزات دچار مشکلاتی هستیم که امید داریم حل شوند».

وی تاکید کرد:در حال حاضر صنعت تیتانیوم در ایران بومی‌­سازی نشده است. در گام‌­های بعدی احتمالا به‌سمت بومی­‌سازی تجهیزاتی که از خارج وارد می­‌شود، می­‌رویم. البته بعضی از تأسیسات از قبیل تجهیزات جدایش الکترومغناطیسی بومی هستند.

آینده­ پیش رو، خودکفایی در محصولات تیتانیومی

بهروز رادفر اظهار داشت:ایران در حدود 50 تا 70 هزار تن اکسید تیتانیوم مورد نیاز صنایع خود را وارد می­‌کند. ذخیره­ معدن در کهنوج حدود 160 میلیون تن است. اگر با همین زنجیره تولیدی پیش برویم با ظرفیت 3 میلیون تن برداشت سنگ معدن در سال، 130 هزار تن کنسانتره 45 درصد تولید می­‌شود. از این مقدار کنسانتره می­‌توان 70 هزار تن سرباره با عیار 80 درصد تولید کرد. در ادامه اگر این زنجیره کامل شود، می­‌تواند منجر به تولید 50 هزار تن اکسید تیتانیوم در سال گردد.

لینک مطلب: http://eghtesadkerman.ir/News/item/352