• دوشنبه ۵ آذر ۱۴۰۳ -
  • 25 November 2024

  • دوشنبه ۵ آذر ۱۴۰۳ -
  • 25 November 2024
تهدید جدی برای سیستم‌های غذایی جهانی؛

نابودی نیمی از مزارع جهان تا پایان قرن

نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که تعداد مزارع در سطح جهان تا پایان قرن به نصف کاهش خواهد یافت. این وضعیت احتمالا در جوامع روستایی و مزارع آسیا و آفریقا رخ خواهد داد و سیستم‌های غذایی جهانی را به‌طور قابل‌توجهی تهدید خواهد کرد...

به نقل از ارث، تحقیق جدید دانشگاه کلرادو بولدر ایالات‌متحده، آینده کشاورزی جهان را با ردیابی تعداد مزارع از دهه ۱۹۶۰ به صورتسالانه و پیش‌بینی وضعیت آنها تا پایان قرن ۲۱ را مورد بررسی قرار داده است.
نتایج بررسی نشان داد که تعداد مزارع در سطح جهان به نصف کاهش خواهد یافت. این وضعیت احتمالا در جوامع روستایی و مزارع آسیا و آفریقا رخ خواهد داد و سیستم‌های غذایی جهانی را به‌طور قابل‌توجهی تهدید خواهد کرد.
ضیا محرابی، نویسنده این مطالعه اظهار کرد که اندازه و تعداد مزارع موجود با پیامدهای زیست محیطی و اجتماعی کلیدی مرتبط است.
نتایج بررسی نشان داد که احتمالا تعداد مزارع از ۶۱۶ میلیون در سال ۲۰۲۰ به ۲۷۲ میلیون در سال ۲۱۰۰ کاهش خواهد یافت. یکیاز دلایل اصلی این کاهش عظیم چنین بیان شده است که با رشد اقتصادها، افراد بیشتری به مناطق شهری مهاجرت می‌کنند و نیرویکار کمتری وجود خواهد داشت.
محرابی افزود که مزارع بزرگتر معمولا تنوع زیستی کمتری دارند و تک‌کشت‌های بیشتری دارند و مزارع کوچکتر معمولا تنوع زیستی وتنوع محصول بیشتری دارند که باعث می‌شود در برابر شیوع آفات و شوک‌های اقلیمی مقاوم‌تر شوند.
علاوه بر این، عرضه موادغذایی نیز ممکن است در معرض خطر باشد زیرا اگرچه کوچکترین مزارع جهان تنها ۲۵ درصد از زمین‌هایکشاورزی جهان را تشکیل می‌دهند اما آنها یک سوم غذای جهان را برداشت می‌کنند. سرانجام، با کاهش تعداد کشاورزان، این دانشبومی که قدمت آن به قرن‌ها پیش می‌رسد، به‌طور فزاینده‌ای با فناوری‌ها و مکانیزاسیون جدید جایگزین می‌شود.
محرابی گفت: در حال حاضر حدود ۶۰۰ میلیون مزرعه داریم که به دنیا غذا می‌دهند و ۸میلیارد نفر را روی دوش خود حمل می‌کنند و تاپایان قرن، احتمالا نیمی از کشاورزانی را خواهیم داشت که افراد بیشتری را غذا می‌دهند و باید به این فکر کنیم که چگونه می‌توانیمسیستم‌های آموزشی و حمایتی برای حمایت از این کشاورزان داشته باشیم.
افزایش آگاهی از روندهای کشاورزی فعلی و آینده باید به سیاست‌هایی منجر شود که حفاظت از تنوع زیستی، افزایش انعطاف‌پذیریآب‌وهوا، حفظ دانش بومی و بهبود اقتصاد روستایی را تضمین کند.
این مطالعه در مجله Nature Sustainability منتشر شده است.
لینک کوتاه خبر: https://eghtesadkerman.ir/7374
اخبار مرتبط
نظرات شما