محمد حسنی‌سعدی، دانش‌آموخته جامعه‌شناسی در یادداشتی نوشت: «تحریم‌ها در کنار همه مشکلاتی که برای اقتصاد ایران ایجاد کرده فرصتی طلایی برای رهایی اقتصاد از نفت فراهم کرده‌است.»

 در ادامه این یادداشت آمده است:

«دولت اعلام کرده بودجه جاری سال آینده دولت بدون درآمد نفت درنظر گرفته شده است که درصورت تحقق، اتفاق خجسته‌ای برای اقتصاد نفت‌زده‌مان به شمار می‌آید.

موفقیت این موضوع در گرو همراهی و حمایت فکری و عملی مردم است. قطعا درآمد جایگزین دولت از مالیات و کاهش یارانه‌های انرژی می‌تواند تامین شود و دولت بایستی قبل از هر اقدامی اقناع افکار عمومی را در دستور کار خود قرار دهد.

اما نکته مهم‌تر آنکه درآمد نفتی با پاسخگوبودن دولت‌ها در دنیا همیشه نسبت عکس داشته‌اند. دولت‌هایی که ازصادرات منابع طبیعی و خصوصا نفت کسب درآمد ارزی می‌کنند کمتر پاسخگوی عملکرد خود به مردم هستند اما دولت‌هایی که متکی به مالیات‌های مردم اداره می‌شوند ناچار به پاسخگویی در قبال مالیات‌دهندگان هستند.شاید بتوان امیدوار بود با قطع وابستگی اقتصادی دولت به نفت و اتکای به مالیات‌ها در میان‌مدت دولت در رویکرد خود به سمت پاسخگوتر بودن تغییر جهت دهد.

البته کمک به رشد نهادهای مدنی و مردم‌نهاد و همچنین احزاب مردمی و مطبوعات آزاد از ملزومات تحقق این تغییرات مثبت هستند.

از سوی دیگر قطع یا کاهش شدید درآمدهای نفتی موجب از بین رفتن بسیاری از رانت‌های دولتی و فرصت‌های سوداگرانه خواهد شد که این موضوع فرصت بی‌نظیری را برای فعالیت‌های تولیدی و صنعتی در کشور فراهم خواهد کرد.

تأکید بر این نکته لازم است که همه این آرزوهای خوب به شرطی قابل تحقق هستند که دولت با کاهش تصدی‌گری خود در بخش اقتصاد و به حداقل رساندن مقررات و دخالت‌های دست و پاگیر اجازه رشد به بخش خصوصی واقعی را بدهد و از سوداگرانی که سال‌ها از رانت‌های نفتی برخوردار بوده‌اند و از تورم مزمن با سوداگری بهره برده‌اند، فاصله بگیرد و تحت‌تأثیر تبلیغات و فشارهای آنان قرار نگیرد.»