رقابت ریاست‌جمهوری آمریکا در سال 2024 ممکن است مهم‌ترین رقابت در دهه‌های اخیر باشد. سیاست خارجی به ندرت مورد توجه رای دهندگان قرار می گیرد، اما انتخاب مردم آمریکا ممکن است حتی پیامدهای بیشتری برای امور جهانی نسبت به اقتصاد داشته باشد...

سیاست‌های تجاری و صنعتی اتخاذ شده توسط هر یک از دولت‌ها ممکن است برخی از بخش‌ها را در داخل کشور تقویت کند، اما موجب عقب‌نشینی در خارج از کشور، از جمله از سوی شرکا شود. اگرچه خبرهای خوبی در بازارها وجود دارد: بیشتر اقتصاددانان یک فرود نرم را در سال 2024 پیش‌بینی می‌کنند. اما فرود سخت ژئوپلیتیکی می‌تواند مانع شود.ابزارها و فرآیندهایی برای رسیدگی به چالش های کلان اقتصادی وجود دارد. وقتی تورم بالاست، فدرال رزرو سیاست پولی و نرخ های بهره را تنظیم می کند و اغلب با موسساتی مانند بانک انگلستان و بانک مرکزی اروپا هماهنگ می شود. نتایج تضمین شده یکسان نیستند، از همین رو اقتصاددانان، سرمایه گذاران و سیاست گذاران درباره سیاست ها و پیامدهای آن بحث می کنند. با این حال، اگر نرخ های بهره بالاتر اقتصاد را کند کند و تورم را بدون ایجاد رکود کاهش دهد، فرود نرمی خواهیم داشت. در همین راستا نشریه فارین پالسی یادداشتی را منتشر کرده و همزمان به اهمیت دو مقوله اقتصاد و ژئوپلتیک اشاره کرده است. اقتصادنیوز، این یادداشت را در سه بخش ترجمه کرده که بخش نخست تحت عنوان «پس‌لرزه‌های جنگ در دو گوشه جهان/ آزمونی بی‌سابقه برای اقتصاد جهانی در راه است» منتشر و بخش دوم با عنوان «نسخه آمریکا برای اوکراین و خاورمیانه/ راه خروج جهان از بن‌بست کدام است؟» ترجمه شد. در ادامه بخش سوم و نهایی آمده است.
شرق آسیا در حالت آماده باش!
به نوشته اقتصاد نیوز، در حالی که واشنگتن امروز بیش از هر زمان دیگر بر تایوان به لحاظ استراتزیک متمرکز شده، این منطقه تنها کانون داغ بالقوه تنش ها نیست. چین با 14 کشور همسایه است و بیش از هر کشور دیگری همسایگان زمینی خود را به چالش می کشد. پکن تقریباً با هر کشوری که با این بازیگر مرز مشترک دارد، درگیراختلافات ارضی است. هر یک از این اختلافات خطراتی را به همراه دارد.با این حال، حفظ صلح قابل قبول در هند و اقیانوس آرام امکان پذیر است. موضع تهاجمی تر چین باعث تغییرات قابل توجهی در استرالیا، هند، ژاپن، فیلیپین و کره جنوبی شده که منجر به ایجاد ائتلاف های کوچک برای برقراری ثبات شده است. اجلاس چهارگانه، آکوس، اجلاس سران با کره جنوبی و ژاپن، و توافقنامه های پایه با فیلیپین نمونه هایی از این قبیل تلاش ها است که نشان می دهد چگونه این کشورها در حال تشدید همکاری با یکدیگر هستند.ژاپن با ایالات متحده متعهد به تغییر توان رزمی شان در دریا در عرصه سیاست دفاعی هستند، گزاره ای  که می تواند تا سال 2027 ارتش ژاپن را به سومین ارتش بزرگ جهان تبدیل کند.
با این حال، در همه این موارد، یک حلقه مفقوده وجود دارد: واشنگتن هنوز راهبردی برای تعامل اقتصادی در منطقه ندارد. در حالی که توافقنامه هایی مانند مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای تحت حمایت پکن گسترش می یابد، چارچوب اقتصادی هند و اقیانوس آرام (IPEF) دولت بایدن متوقف شده و کاخ سفید می گوید این توافق، "توافقنامه تجاری نیست". مشارکت ترانس پاسیفیک سیاست اقتصادی واشنگتن باید نشان دهد که این کشور قدرتی از منظر جغرافیایی دور نیست بلکه یک شریک اقتصادی قابل اعتماد است. با نزدیک شدن به هفتاد و پنجمین سالگرد اتحاد ناتو، رهبران باید هم از نظر لفظی و هم در عمل متعهد به حفظ صلح و رفاه در هر کجا که به چالش کشیده شود، باشند.این نیروهای ژئواکونومیک برای عموم مردم در سراسر جهان نگران کننده هستند. با این حال، آنها تنها در حوزه بخش عمومی پویایی ندارند. بسیاری از همان پویایی های بازار که ما را برای فرود نرم اقتصادی همراهی می کند، می تواند دارایی واشنگتن در امور جهانی باشد. شرکت‌های جهانی نمی‌توانند در جهانی در حال جنگ موفق شوند و ایالات متحده و متحدان و شرکای آن نمی‌توانند صلح را بدون رشد و نوآوری که توسط بخش خصوصی ممکن شده است حفظ کنند.
در دو بخش این پویایی واضح‌تر است، انرژی و فناوری‌های نوظهور. توسعه منابع انرژی جدید و پایدار یکی از بهترین اقدامات ژئوپلیتیکی و اقتصادی ممکن است و عمدتا به دلیل نوآوری‌های بخش خصوصی است که ایالات متحده از سال 2018 بزرگترین تولیدکننده نفت خام جهان و از سال گذشته بزرگترین صادرکننده گاز طبیعی مایع بوده است. در سال‌های آینده، فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی مولد – عرصه ای که ایالات متحده در آن پیشرو است - در ژئوپلیتیک نقشی عجیب و غریب خواهند داشت و شرکت‌های فناوری به سهامداران ژئوپلیتیک بیشتری تبدیل خواهند شد. چنین حوزه هایی جایی است که جوامع دموکراتیک - با بازارهای سرمایه عمیق و باز، حاکمیت قانون و حقوق مالکیت - دارای مزایایی هستند که منابع مشروعیت، ثبات و رشد قلمداد می شوند.استفاده از این مزایا در سال جاری، زمانی که 60 درصد از جمعیت جهان به پای صندوق های رای می روند، یک ضرورت است. رای دادن میلیاردها نفر به رهبران خود، خبر خوشایند پس از سال ها افول دموکراتیک است که در سطح جهانی توسط سازمان هایی مانند خانه آزادی مستند شده است. اما تغییرات آتی در دولت‌های سراسر جهان نیز می‌تواند پایان سال جاری را بسیار متفاوت از ابتدای آن کند.
 به گزارش اکوایران،رقابت ریاست‌جمهوری آمریکا در سال 2024 ممکن است مهم‌ترین رقابت در دهه‌های اخیر باشد. سیاست خارجی به ندرت مورد توجه رای دهندگان قرار می گیرد، اما انتخاب مردم آمریکا ممکن است حتی پیامدهای بیشتری برای امور جهانی نسبت به اقتصاد داشته باشد. سیاست‌های تجاری و صنعتی اتخاذ شده توسط هر یک از دولت‌ها ممکن است برخی از بخش‌ها را در داخل کشور تقویت کند، اما موجب عقب‌نشینی در خارج از کشور، از جمله از سوی شرکا شود. رویکردهای جدید در قبال نقش آمریکا در جهان می‌تواند دوستان را آرام کند یا دشمنان را جسور. در سال 2023، ما متوجه شدیم که فرود سخت اقتصادی چه معنایی دارد و اقدامات به موقع و محتاطانه برای جلوگیری از آن انجام دادیم. در سال 2024، زمان آن فرا رسیده که درک کنیم که یک فرود سخت ژئوپلیتیکی امکان پذیر است و برای هر بخش از جامعه این لحظه با جدیتی که می خواهد روبرو شود.