یک دهه پیش جمهوری فدرال هند از جدیدترین عضو خود رونمایی کرد: ایالت تلانگانا. این ایالت در میان ۲۹ ایالت آن زمان هند، از نظر جمعیت در رتبه دوازدهم، از نظر مساحت در رتبه یازدهم و از نظر درآمد سرانه در رتبه دهم قرار داشت. با گذشت ۱۰سال از استقلال این ایالت، یکی از این رتبه‌بندی‌ها به شدت تغییر کرده است...

یک دهه پیش جمهوری فدرال هند از جدیدترین عضو خود رونمایی کرد: ایالت تلانگانا. این ایالت در میان ۲۹ ایالت آن زمان هند، از نظر جمعیت در رتبه دوازدهم، از نظر مساحت در رتبه یازدهم و از نظر درآمد سرانه در رتبه دهم قرار داشت. با گذشت ۱۰سال از استقلال این ایالت، یکی از این رتبه‌بندی‌ها به شدت تغییر کرده است. در سال گذشته، تلانگانا رتبه سوم بالاترین درآمد سرانه را در بین ایالت‌های هند داشت. طبق آمارها در یک دهه گذشته رشد تولید ناخالص داخلی این ایالت از کل هند بالاتر بوده است. به گزارش اکونومیست، تمرکززدایی از مدیریت این ایالت عامل این رشد بالا در تلانگانا بوده است. این مساله تلانگانا و استقلال آن را به یک الگو برای دیگر مناطق هند تبدیل کرده است.
تلانگانا ایالت شگفت‌آوری است. این ایالت با تنها 2.7درصد از جمعیت هند، سهم خود را از تولید سالانه این کشور به‌شدت افزایش داده و به 4.8درصد رسانده است. حیدرآباد، مرکز اقتصادی تلانگانا، یک کلان‌شهر چندزبانه و چند‌مذهبی است که مشاغل های‌تک در این شهر بسیار زیاد شده‌اند. بزرگ‌ترین دفتر آمازون در همه جا در این شهر قرار دارد. مایکروسافت و گوگل نیز در حال گسترش حضور قابل‌توجه خود در این شهر هستند. این شهر همچنین یک مرکز تجمع صنایع دارویی است. اکنون سوال مهم این است که فرمول موفقیت تلانگانا چیست؟
چرا تلانگانا ایالت شد؟
داستان استقلال تلانگانا از سال 1956 آغاز می‌شود، زمانی که این منطقه بخشی از یک ایالت جدید تلوگو ‌زبان به نام آندرا پرادش یا AP شد. آنها زبان مشترکی داشتند، اما تاریخچه، آشپزی و لهجه آن دو متفاوت بود. بعد از این اتحاد، به‌زودی تنش‌ها بین دو منطقه بالا گرفت، زیرا تلوگوها از مناطق ساحلی به سوی پایتخت آمدند و بر تجارت و سیاست در حیدرآباد مسلط شدند. اهالی تلانگانا که در مناطق مرکزی آندرا پرادش و به دور از دریا قرار داشتند، در این مقطع احساس کردند که مورد تبعیض قرار می‌گیرند. از همین سال‌ها بود که کمپینی به طول چند دهه برای ایجاد ایالتی مستقل از آندرا پرادش شکل گرفت. این جنبش در سال 2014 با مطرح شدن در پارلمان هند به اوج خود رسید.
در سال 2000، هند، سه ایالت جدید ایجاد کرده و تکه‌هایی از غول‌های بزرگ قبلی را جدا کرد. برای چندین سال، نهادهای جدید از نظر اقتصادی بهتر از نهادهای قبلی بودند و مشکلات زیادی را پشت سر گذاشتند. با‌این‌حال، زمانی که تلانگانا جدا شد، هیچ‌کس پیش‌بینی نمی‌کرد این ایالت رشدی شدید داشته باشد، زیرا هیچ‌یک از ایالت‌های جدید دیگر شتاب اولیه خود را حفظ نکردند. این بخش فقیرتر از ایالتی بود که از آن جدا شده بود. تلانگانا برخلاف سایر ایالت‌های جنوبی مرفه، محصور در خشکی است، فقط یک فرودگاه دارد و به استثنای حیدرآباد، هیچ شهر بزرگی ندارد. در هنگام استقلال تلانگانا، افراد بسیاری مشکلات اقتصادی و حتی ناآرامی سیاسی را پیش‌بینی می‌کردند.
مساله دولت تازه‌تاسیس
کالواکونتلا چاندراشکر رائو که بیشتر با نام KCR شناخته می‌شود، جنبش استقلال این ایالت را رهبری کرد. او به‌عنوان اولین نخست‌وزیر این ایالت، توانست کنترل دولت را به دست بگیرد. راما رائوی پسر و وزیر دیگر آن دولت که به نام KTR شناخته می‌شود، در موردوضعیت دوره گذار می‌گوید: «تعصبات زیادی در آن زمان وجود داشت. مردم نگران بودند این افراد که در خیابان شورش می‌کنند، آیا واقعا می‌توانند حکومت کنند؟» دولت جدید عملا نشان داد و به کسب‌و‌کارها اطمینان داد که منافع آنها امن است. در دولت KCR هیچ اقدام تلافی‌جویانه‌ای علیه جامعه تجاری تحت سلطه آندرایی‌ها صورت نگرفت.
سویاش رای از اندیشکده کارنگی هند می‌گوید: «لحظه تاسیس اثر روشن‌کننده‌ای دارد و نخبگان را به فکر فرومی‌برد. آنها با خود می‌گویند ما باید بساط خود را جمع کنیم... تا دولت به یک نهاد سیاسی و اقتصادی باثبات تبدیل شود.» فشار زیادی بر رهبران دولت در زمان تاسیس وجود دارد تا خودشان را هم به رای‌دهندگان و هم به مخالفانشان ثابت کنند. KTR می‌گوید داشتن چیزی برای اثبات با تفکر دولت «به‌شدت» ارتباط دارد.
مزایای عدم تمرکز
مزیت دیگر تشکیل ایالت‌های جدید این است که مردم آزادی عمل بیشتری برای آزمون و خطا خواهند داشت. تلانگانا پس از تاسیس، بلافاصله شروع به جذاب کردن خود برای سرمایه‌گذاران کرد.  بسیاری از ایالت‌های هند که مشتاق ارتقای رتبه‌بندی سهولت انجام کسب‌وکار هستند، وعده ایجاد روزنه‌ای برای کسب‌وکارها و مقابله با بوروکراسی را داده‌اند. با‌این‌حال، این روند هنوز نتایج برجسته‌ای در بر نداشته است.  نوآوری تلانگانا این بود که بسیاری از الزامات را از بین برد و صدور تاییدیه‌های لازم برای تاسیس شرکت در عرض 15روز را وعده داد. جیش رنجان، یک بوروکرات ارشد که در تهیه پیش‌نویس این سیاست‌ها نقش داشت، می‌گوید چنین ایده‌هایی «فقط به این دلیل امکان‌پذیر بود که ما یک ایالت جدید بودیم و هیچ میراثی برای تغییر و مبارزه با شما وجود نداشت.» به‌عبارت دیگر «همه چیز پاک بود».
در نهایت، جدا کردن تکه‌های کوچک‌تر از ایالت‌های بزرگ‌تر هند همچون آندرا پرادش - چهارمین منطقه بزرگ این کشور - به سیاستمداران و مقامات این امکان را می‌دهد تا با دقت بیشتری به مسائل محلی بپردازند. این مساله در سطح عملی، سفرها و بازدید مقامات و مدیریت را نیز آسان می‌کند. در تلانگانا، دولت روی زیرساخت‌های قدیمی متمرکز شد: نیرو، آب و منابع مالی. ظرفیت تولید برق از 7.8گیگاوات به 19.5گیگاوات مابین سال‌های 2014 تا 2023 افزایش یافت. چندین پروژه برای تقویت آب آشامیدنی و آبیاری به اجرا درآمد و طرح‌های رفاهی برای کشاورزان اجرا شد.
مزیت حیدرآباد
به جز این مسائل، تلانگانا یک مزیت داشت: حیدرآباد. چاندرابابو نایدو، نخست‌وزیر آندرا پرادش بین سال‌های 1995 و 2004، خود را به عنوان یک رهبر هوادار فناوری معرفی کرده بود و نام مستعار «سایبرآباد» را برای این شهر به ارمغان آورد. دولت KCR استراتژی فناوری او را تقویت کرد. بر اساس گزارش دولت ایالتی، صادرات این ایالت بین سال‌های 2014 تا 2023 بیش از چهار برابر شده و به 2.4تریلیون روپیه (29میلیارد دلار) رسیده است. مشاغل موجود در این ایالت تقریبا سه برابر شده و به 900هزار شغل رسیده است.
با‌این‌حال، تسلط حیدرآباد بر ایالت رای‌دهندگان روستایی را از خود دور کرد. درآمد هر نفر در منطقه تمرکز مشاغل تکنولوژیک در این ایالت بیش از دو برابر میانگین ایالتی و پنج برابر فقیرترین منطقه آن است. سوءتغذیه در بین کودکان در مناطق ضعیف، افزایش یافته است. رای‌دهندگان تلانگانا در انتخابات سال گذشته KCR را از قدرت کنار گذاشتند. 20 سال پیش، مردم آندرا پرادش، آقای نایدو را از مصدر قدرت در این شهر کنار زدند؛ نقطه‌ای که پس از آن، دوقطبی‌ها در آندرا پرادش شدیدتر شدند.
دولت جدید تلانگانا، به رهبری حزب کنگره، تقویت رشد در مناطق حاشیه‌ای ایالت را در اولویت خود قرار داده و درعین‌حال نشان داده است سیاست‌هایی را که به‌خوبی کار می‌کنند باز نمی‌گرداند. آمارهای ثبت‌شده تلانگانا به عنوان یک ایالت جدید بسیار قابل توجه است. اما کار واقعی این ایالت برای اطمینان از رونق بلندمدت خود - و تقویت خود به عنوان الگو برای ایالت‌های جدید - تازه شروع شده است.