شعار سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۰ «گردشگری و توسعه روستایی» تعیین شده است تا از ظرفیت‌های بی‌بدیل و منحصر به فرد این بخش در ایجاد توسعه اقتصادی و فراهم آوردن فرصت‌هایی در خارج از شهرهای بزرگ استفاده شود.

حسن تقی‌زاده‌انصاری/ رئیس جامعه گردشگری الکترونیکی
شعار سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۰ «گردشگری و توسعه روستایی» تعیین شده است تا از ظرفیت‌های بی‌بدیل و منحصر به فرد این بخش در ایجاد توسعه اقتصادی و فراهم آوردن فرصت‌هایی در خارج از شهرهای بزرگ استفاده شود؛ اما چرا سازمان UNWTO توجه همگان را در روز جهانی گردشگری( ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۰ ) با وجود بحران کرونا و خسارت‌های ناشی از آن در حوزه گردشگری به این موضوع مهم جلب کرده است؟
گردشگری روستایی یکی از فعالیت‌های مهم اقتصادی موردتوجه است که گروهی آن را بخشی از بازار گردشگری و گروهی دیگر آن را سیاستی برای توسعه روستاها قلمداد می‌کنند. مهاجرت از روستاها به شهرهای بزرگ و کوچک و خالی شدن سکونت‌گاه‌های روستایی و تغییر سبک زندگی مردم جهان به زندگی صنعتی از عواملی است که موجب شده سیاستمداران به توسعه روستاها از طریق گردشگری اهمیت دهند؛ شاید گردشگری روستایی راه‌حلی برای همه دردها، مسائل و مشکلات نواحی روستایی نباشد اما یکی از شیوه‌هایی است که ممکن است آثار مهم اقتصادی در پی داشته باشد. همان‌طور که گردشگری روستایی تقاضا برای هنرهای دستی و دیگر فعالیت‌هایی را که به نیروی کار بیشتر نیاز دارند، بالا می‌برد به همان اندازه هم گردشگرانی را خارج از فضای اقتصاد روستا جذب می‌کند که از یک طرف شرایطی را برای بازسازی سکونت‌گاه‌های روستایی که خالی از سکنه شده‌اند فراهم می‌آورد و مهاجرت معکوس ایجاد می‌کند و از طرف دیگر به ایجاد شغل و توانمند‌سازی روستاییان و کاهش فقر و توزیع ثروت و احیای هنر، فرهنگ و غذاهای بومی محلی کمک شایانی می‌کند.
بی‌شک انتخاب این شعار برای روز جهانی گردشگری و سال پیش‌رو در شرایط کنونی بحران موکد و ضروری است. توجه به ظرفیت‌های بی‌نظیر صنعت گردشگری برای رشد و توسعه مناطق روستایی، حفظ و پاسداشت آداب و سنن بی‌بدلیل روستایی، حمایت از پروژه‌های حفاظت از محیط‌زیست و کمک به جوامع محلی روستاها برای حفظ و نگهداری از میراث فرهنگی و طبیعی منحصر به فرد آنها ضروری به نظر می‌رسد.  مفهوم گردشگری پایدار مدتی است که جایگاه خود را پیدا کرده است؛ گردشگری پایدار می‌تواند سهم بسزایی در تنوع‌سازی اقتصاد و توسعه پایدار داشته باشد. با ایجاد شغل و درآمد موجب توسعه مناطق کم ‌برخوردار و توسعه نیافته می‌شود و از سوی دیگر با توجه به اکولوژی منطقه از تخریب جلوگیری و به سوی حفاظت گام برمی‌دارد.
ایران نیز به لحاظ دارا بودن روستاهای بکر و خاص بسیار توانمند است که از آن جمله می‌توان به ابیانه، ماسوله، کندوان و جواهرده اشاره کرد، اما در این میان روستاهایی هم هستند که با توجه به پتانسیل‌های مهم اقتصادی، کشاورزی و گردشگری ساکنانش راه شهرها را در پیش گرفته‌اند و در این میان پیشنهاد می‌شود همگام با توجه جهانیان به توسعه روستایی در درجه نخست فرهنگ‌سازی، اطلاع‌رسانی و تبلیغات صحیح با توجه به گردشگری پایدار همراه با تهیه و تصویب طرحی جامع برای مناطق روستایی گام برداشته شود و در این میان توجه به ساخت و بهبود زیرساخت‌های لازم به منظور حفظ و احیای روستاهای مستعد و هدف گردشگری، ارائه مشوق‌های لازم به فعالان محلی برای فراهم کردن مشارکت حداکثری روستائیان و آموزش جوامع محلی و ترویج رعایت کد‌های اخلاقی از سوی گردشگران و دست‌اندرکاران با توجه به اهداف هفده‌گانه توسعه پایدار سازمان ملل متحد تاکید می‌شود. لذا ارائه یا تجدیدنظر در نحوه در نظر گرفتن مشوق‌های سرمایه‌گذاری و بسترسازی برای جلب مشارکت حداکثری بخش خصوصی و حمایت‌های قانونی لازم و تسهیل‌گر به منظور سرمایه‌گذاری مولد در مناطق روستایی نیز از جمله عواملی هستند که سیاست‌گذاران باید به آن توجه کنند تا شعار «گردشگری و توسعه روستایی» به مقام عمل درآید.