در روزی که رئیس دولت سیزدهم به مجلس رفته بود تا از کلیات لایحه بودجه پرحرف‌وحدیث و تاخیردارش در برابر نمایندگان دفاع کند، چندین و چند بار از کلیدواژه‌هایی استفاده کرد که بازخوانی‌اش یک سوال بزرگ را پیش پای مردم می‌گذارد...

جلسه علنی نمایندگان مجلس شورای اسلامی برای بررسی و رای‌گیری درباره کلیات لایحه بودجه 1402 صبح روز یکشنبه 2 بهمن با حضور ابراهیم رئیسی برگزار شد و در نهایت پس از دفاعیات رئیس‌جمهور و نطق موافقان و مخالفان، کلیات لایحه بودجه سال آتی تصویب شد.
نکته قابل تأمل در اظهارات رئیس دولت سیزدهم، تاکید او بر دستاوردهای دولتش در سال جاری بود؛ سالی که تا اینجا با مشکلات فراوان اقتصادی و سیاسی و اجتماعی و ... سپری شده و به نظر نمی‌رسد جز مسئولان کشور، کسی امیدی به بهبود وضعیت در هفته‌های باقیمانده داشته باشد. شاید تورم دی‌ماه که مرکز آمار همین امروز اعلام کرد و نشان می‌دهد هزینه خانوارهای ایرانی از دی پارسال تا دی امسال بیش از یک و نیم برابر شده است، مؤید همین مساله باشد.
اما تاکیدات رئیسی در اظهاراتش کم و بیش با سخنرانی‌های پیشین او - که در آنها هم کم از دستاوردهایش سخن نمی‌گفت – یک تفاوت داشت و آن هم اصرار سوال‌برانگیزش بر تکرار چند کلیدواژه بود. بررسی متن سخنرانی رئیس‌جمهور که در سایت رسمی ریاست جمهوری منتشر شده نشان می‌دهد که رئیسی 32 بار از کلمه «رشد»، 17 بار از کلمه «افزایش» و 23 بار از کلمه «تولید» استفاده کرده است.
رشد اقتصادی، رشد اشتغالزایی، رشد سرمایه‌گذاری، رشد بخش صنعت، رشد صادرات، رشد فعالیت دانش‌بنیان‌ها، رشد کشاورزی، رشد حقوق و دستمزد و رشد بخش سلامت، تنها بخشی از مواردی است که رئیسی با آمارهای آنچنانی از رشد آنها سخن گفته است.
همچنین، افزایش صادرات نفتی، افزایش درآمدهای مالیاتی، افزایش واردات کالاهای سرمایه‌ای، افزایش حجم صادرات محصولات کشاورزی، افزایش پرداختی از محل هدفمندی یارانه‌ها و افزایش درآمدها، از جمله مواردی است که رئیس دولت سیزدهم به آنها اشاره کرده و آنها را گواهی بر روند رو به توسعه کشور در دوران دولتش دانسته است.
رئیس قوای اجرایی کشور البته به همین‌ها هم قناعت نکرده و بارها و بارها در سخنرانی‌اش تاکید کرده که چقدر خودش و دولتش به تولید اهمیت می‌دهند. منظور رئیسی احتمالا حمایت از همان بنگاه‌های تولیدی‌ای است که آمارها نشان می‌دهد سهمشان از پرداخت مالیات در دولت سیزدهم بیشتر شده است.
رئیسی برای اینکه خیلی تاکید کرده باشد، در یک بازه کوتاه چندجمله‌ای دست‌کم 10 بار از کلمه «تولید» استفاده کرده است. مثلا او گفته «شاخص تولید شرکت‌های صنعتی و معدنی بورسی در گذشته صفر درصد بوده و حالا به رشد ۶ تا ۷ درصدی رسیده است»، یا گفته «گام‌های برداشته‌شده در زمینه تولید نشان‌دهنده اراده موجود برای رشد تولید در کشور است». او همچنین به «رشد تولید غلات» و «رشد تولید محصولات دانش‌بنیان» اشاره کرده و در جمله‌ای بحث‌برانگیز گفته «امروز با تلاش‌های دولت و همکاری مجلس رشد اقتصادی، رشد سرمایه‌گذاری، رشد تولید و رشد اشتغال که خواست مردم و مورد تأکید نمایندگان مجلس است، محقق شده است».
اما این وسط، سوالی مهم و البته تکراری پیش می‌آید: آثار این رشد و تولید و افزایش‌ها و دستاوردها کجاست و چرا نتیجه این همه دستاورد و رونق را مردم احساس نمی‌کنند؟ همان مردمی که رئیسی در سخنرانی‌اش دست‌کم 21 بار نامشان را به زبان آورد!
شاید پاسخ مسئولان و توجیه‌گران وضع موجود این باشد که بگویند این دستاوردها واقعی است اما مشکلات فراتر از اینهاست و در کشور نیازمند اصلاحات ساختاری هستیم. حتی اگر چنین جمله کلیشه‌ای و تاحدودی کلی و نامفهوم را به عنوان دلیل موجه بپذیریم، با همین توجیه باید گفت پس این همه دستاوردهایی که در قالب یک سخنرانی به عنوان کلکسیونی از رشدها و افزایش‌های مثبت به مردم عرضه می‌شود، بدون اصلاحات ساختاری و زیربنایی، نمی‌تواند مستمر و باثبات باشد و قاعدتا آمارهای نقطه‌ای و مقطعی هم که نیازی به این همه سروصدا و افتخار کردن و خدایی‌نکرده منت گذاشتن ندارد!