براساس گزارشی که محققان در مجله‌ی ساینس منتشر کرده‌اند، بیش از نیمی از دریاچه‌های بزرگ جهان طی سه دهه‌ی گذشته کوچک‌تر شده‌اند. این اتفاق، برای مردمی که از آب این دریاچه‌ها برای مصرف شخصی یا آبیاری زمین‌های کشاورزی استفاده می‌کنند، مشکلی بسیار جدی تلقی می‌شود...

خشک‌شدن دریاچه‌ها بقایای اکوسیستم محلی و پرندگان مهاجر را تهدید می‌کند و حتی می‌تواند به وقوع طوفان‌های شن نیز منجر شود. فانگ‌فانگ یائو، آب‌شناس سطحی دانشگاه ویرجینیا در شارلوتسویل می‌گوید: «زندگی حدود یک‌چهارم جمعیت زمین در این مناطق به آب این دریاچه‌ها وابسته است.»
دریاچه‌ی ارومیه زمانی دومین دریاچه‌ی بزرگ نمکی جهان بود؛ اما از سال ۱۹۹۸ تاکنون، بیش از ۹۰ درصد از حجم آن کاهش یافته است.
یائو و همکارانش در دانشگاه کلرادو بولدر با استفاده از داده‌های ماهواره‌ای سال‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۲۰، سطح آب حدود ۲۰۰۰ آب شیرین منطقه را تخمین زدند. این پژوهش، جریانی پیوسته از اندازه‌گیری حجم دریاچه‌ها ارائه کرد؛ دریاچه‌هایی که ۹۶ درصد از کل ذخایر طبیعی زمین و ۸۳ درصد مخازن آبی را به‌خود اختصاص می‌دهند.
تیم پژوهشی از داده‌های جمعیتی هم برای تخمین تعداد افرادی که در کنار دریاچه‌های درحال خشک‌شدن زندگی می‌کنند استفاده کرد. محققان در نهایت به این نتیجه رسیدند که حدود ۵۳ درصد از دریاچه‌های جهان به‌وضوح کوچک شده‌اند. این درحالی است که تنها ۲۲ درصد دریاچه‌های زمین از نظر حجم، نسبت به گذشته بزرگ‌تر شده بودند.
بررسی‌های محققان نشان می‌دهد که تقریبا ۶۰۰ کیلومتر از این آب‌ها در ۲۸ سال گذشته از دست رفته‌اند. این عدد، درحدود ۱۷ برابر حداکثر ظرفیت دریاچه‌ی مید(بزرگ‌ترین مخزن آبی ایالات متحده) است.
به‌گزارش ساینس نیوز، پژوهشگران برای بررسی فرایندهای تاثیرگذار روی توده‌های آبی درحال نوسان، از شبیه‌سازی هیدرولوژیکی و اقلیمی استفاده کردند. آن‌ها دریافتند که تغییرات آب‌وهوایی و مصرف بی‌رویه‌ی انسان، مهم‌ترین دلایل کاهش حجم دریاچه‌های طبیعی جهان هستند. به‌گفته‌ی این گروه، تجمع رسوب در مخازن هم دلیل اصلی کاهش حجم ذخایر آبی زمین به‌شمار می‌رود.