نرخ اشتغال ناقص در سال 1401 حدود 0.7 درصد کاهش یافته و به 9.5 درصد رسیده است. تمامی بهبود حاصل شده در نرخ اشتغال ناقص ناشی از کاهش این شاخص در مناطق شهری با 0.9 درصد کاهش بوده و در مناطق روستایی بهبودی حاصل نشده است...

نرخ اشتغال ناقص در سال گذشته در نقاط شهری و روستایی به ترتیب 8.1 و 13.6 درصد به ثبت رسیده است.
در سال گذشته نرخ اشتغال ناقص کل 9.5 درصد برآورد شده است. این نرخ در مقایسه با 1400 که اشتغال ناقص 10.2 درصد بود، حدود 0.7 درصد کاهش یافته است. به بیان دیگر در سال گذشته از هر 100 نفر شاغل، حدودا 9 نفر دارای اشتغال ناقص بوده‌اند یا به عبارتی این شاغلان تمایل داشته‌اند که ساعات بیشتری را به کار کردن اختصاص دهند ولی به دلیل محدودیت های بازار کار موفق به یافتن شغل مد نظر خود نشده‌اند و کمتر از میزانی که مورد طلب آنهاست نیروی کار عرضه کرده‌اند.
نرخ اشتغال ناقص 1401 در نقاط شهری حدود 8.1 درصد برآورد شده که 0.9 درصد پایین تر از سال 1400 است. نرخ اشتغال ناقص تاحدودی می‌تواند بیانگر بهره‌وری نیروی کار نیز باشد چرا که وقتی از تمامی پتانسیل های موجود در افراد نیروی کار استفاده نمی‌کنیم، به عبارتی یک سری توانایی ها هدر رفت می‌شود. بنابراین هرچقدر این هدر رفت‌ها کمتر باشد، بیانگر استفاده بهتر از توانایی‌های نیروی‌کار یک کشور است.
اما در مناطق روستایی نرخ اشتغال ناقص به ثبت رسیده 13.6 درصد بوده است و نسبت به سال 1400 تغییری را تجربه نکرده است. به عبارت دیگر تمامی تغییرات در اشتغال ناقص کل و بهبود بهره وری در سال گذشته از حیث کاهش اشتغال ناقص در مناطق شهری بوده است و دراستفاده از پتانسیل‌های شاغلین روستایی بهبودی حاصل نشده است.
همچنین در مجموع در سال گذشته حدودا 2.24 میلیون نفر به اشتغال ناقص مشغول بوده‌اند که 1.45 میلیون نفر از آنان شهری و 780 هزار نفر روستایی بوده‌اند. تعداد کل افراد دارای اشتغال ناقص نسبت به سال 1400 حدود 140 هزار نفر کاهش یافته است.