شکست حزب مردم در انتخابات اسپانیا، احتمال تسلط «مینی تاچر» بر حزب را افزایش می‌دهد...

انتخابات سراسری غافلگیرکننده اسپانیا آلبرتو نونیز فیجو، رهبر اپوزیسیون را تحقیر کرد و موقعیت ایزابل دیاز آیوسو را که اکنون بزرگترین امید محافظه‌کاران تلقی می‌شود، ارتقا داد.
طبق آنچه در گزارش فایننشال تایمز آمده، هنگامی که فیجو، رهبر حزب مردم اسپانیا، با چهره درهم‌کشیده در مقر حزب خلق ظاهر شد، آن هم پس از اینکه مشخص شد حزب مردم بیشترین کرسی‌های پارلمان را به دست آورده اما از به دست آوردن اکثریت وامانده است، سخنرانی‌اش برای حامیان حزب با شعارهای «آیوسو!» «آیوسو!» قطع شد.
آیوسو 44 ساله که در همان بالکن ایستاده بود، به تشویق همکاران پاسخ داد.
در کمتر از یک هفته، فیجوی 61 ساله، در راستای آمادگی برای تصدی پست مهم به یک بن‌بست سیاسی رسیده است که در آن نه او و نه سوسیالیست‌های پدرو سانچز، نخست‌وزیر موقت، راه روشنی برای رسیدن به اکثریت پارلمانی لازم برای روی کار آمدن ندارند.
او درخواست های غیرمحتملی از سانچز برای انعقاد یک پیمان با سوسیالیست‌ها کرده است. اما سانچز این ایده را رد کرده است و در عوض تلاش می‌کند اکثریت جدیدی را که می‌تواند شامل یک رهبر جدایی‌طلب فراری کاتالونیا باشد، به وجود آورد.
یکی از انتقادات به مبارزات انتخاباتی عمومی فیجو این بود که لحن و بیانات او به شدت منفی بود و بر حملات علیه سانچز متمرکز بود که با اقبال مثبتی از سوی مردم مواجه نشد. در مقابل، آیوسو «آزادی» را به شعار اصلی خود تبدیل کرده است.
لورنزو برنالدو دی کویروس، رئیس Freemarket، یک شرکت مشاوره مستقر در مادرید، گفت: «آلبرتو یک سوسیال دموکرات «نرم» است و آیوسو یک مینی‌تاچر است. او گفتمان تندتری دارد و از نظر ایدئولوژیک متعهدتر است.»
اسپرانزا آگوئره، رئیس سابق حزب مردم در منطقه مادرید، در پاسخ به سوال مصاحبه‌کننده‌ای  که آیا آینده حزب با آیوسو خواهد بود، گفت: «با این حرف شما مخالفتی ندارم.»
آیوسو در پاسخ به این اظهار نظر گفت: «واقعاً از اعتماد او بسیار سپاسگزارم، اما من اینطور فکر نمی‌کنم. منطقی نیست که روز پنج‌شنبه با رئیس‌جمهور فیجو در یک گردهمایی باشیم، او را تشویق کنیم و از او حمایت کنیم، و سپس سه‌شنبه او را از روی پل پرت کنیم.»
آیوسو زمانی برای آگویر کار می‌کرد و ارتباطات آنلاین او را مدیریت می‌کرد و به فکر باز کردن یک حساب توییتر برای سگش پکاس بود. او در حال حاضر به خاطر سبک تهاجمی و سرکوب‌های ترامپی‌اش مشهور است، که باعث شده طرفداران پرشوری را در مادرید، منطقه‌ای که نزدیک به 30 سال توسط حزب مردم اداره می‌شود، جذب کند.
دو ماه پیش آیوسو دوباره به عنوان رئیس منطقه مادرید انتخاب شد. برخلاف فیجو، او اکثریت مطلق حزب مرم را در مجلس قانونگذاری محلی به دست آورد و آرای حزب راستگرای ووکس را نیز به دست آورد و به نیاز ناخوشایند درخواست از جناح راست برای حمایت از برنامه‌های خود پایان داد.
نمایش ناامیدکننده فیجو، شهرت خودخوانده او را به عنوان یک برنده که چهار اکثریت مطلق حزب مردم را در زادگاهش گالیسیا، جایی که به مدت 13 سال رئیس‌جمهور منطقه بود، کسب کرده بود، از بین برد.
اما برنالدو دی کویروس گفت هیچ شانسی برای تغییر فوری رهبر حزب مردم وجود ندارد. در این شرایط حزب مردم نمی‌تواند اجازه بروز بحران داخلی را بدهد. چنین اتفاقی نخواهد افتاد. هیچ کس قرار نیست سعی کند آلبرتو را از صندلی خود پایین بیاورد.
با این حال، ممکن است که فیجو در انتخابات دیگری شرکت نکند. اما اگر سانچز موفق به کسب اکثریت در کنگره شود، این اتفاق نخواهد افتاد.
حزب مردم در حال حاضر چشم‌انداز دولت جدید را «فرانکنشتاین 2.0» می‌نامد، نسخه‌ای به روز شده از اتحاد ضعیف چپ‌های رادیکال و جدایی‌طلبان باسک و کاتالونیا که از سال 2018 نخست وزیر را حفظ کرده است.
آیوسو گفت: «ما به همه اسپانیایی‌ها هشدار می‌دهیم که پدرو سانچز قبلاً درباره همه چیز توافق کرده است.»
اگر انتخابات بعدی چهار سال دیگر باشد، تردید وجود دارد که فیجو بخواهد در آن مبارزه کند. اما وضعیت آیوسو به عنوان جانشین او تضمین نشده است. او رقبایی دارد، به ویژه خوان مانوئل مورنو بونیلا، رئیس منطقه اندلس. و برخی از محافظه کاران این سوال را مطرح می‌کنند که او برای بسیاری از رای‌دهندگان حزب مردم در خارج از پایتخت اسپانیا بیش از حد راست گرا و خشن است.
با این حال، نشانه‌های جاه‌طلبی او فراوان است. برخی حتی تصمیم او را برای پوشیدن قرمز در شب انتخابات می‌دانستند، در حالی که همکارانش در بالکن ساختمان حزب مردم لباس‌های سفید می‌پوشیدند تا در کانون توجه قرار بگیرند. اما یکی از دستیاران آیوسو گفت که او مرتباً این رنگ را می‌پوشد زیرا فکر می کند به رنگ سفید پوست او می آید.
به گزارش اکوایران،دستیار گفت: «آیوسو با موفقیتش در  مادرید به فیجو کمک خواهد کرد. او می‌تواند آفت سانچز باشد و نشان دهد که با آزادی، مالیات‌های کم و با جذب سرمایه‌گذاری به چه چیزی می‌توان دست یافت.»