افزایش اعضای بریکس، ائتلافی متشکل از بازیگران جهان جنوب گمانه زنی ها در باب آینده این نهاد را افزایش داده است. در چنین شرایطی پیوستن گروهی از بازیگران که متحدان سنتی ایالات متحده محسوب می شوند نیز موجب گشته تا تردیدها در باب تداوم همکاری شان با غرب بیشتر شود...

قرن بیستم، دیپلماسی بین‌المللی به آهنگ ابرقدرت‌ها می‌رقصید. پس از آن یعنی اوایل دهه 1990 معادلات تغییر کرد و ایالات متحده به رهبر ملانازع جهان تبدیل شد. امروز، در حالی که جهان با چالش‌های بی‌سابقه‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ چالش هایی که حلشان منوط به تلاش‌های جمعی است، هنجارهای تثبیت شده روابط بین‌الملل دستخوش دگرگونی شده است.
خیز ابوظبی برای مشارکت در دنیای چند قطبی
گذار از دنیای تک قطبی یا دوقطبی به دنیای چند قطبی موجب شده تا قدرت های میانی نقش محوری داشته باشند. در عصری که راه‌حل‌های چالش‌های جهانی نیازمند اقدام جمعی است، قدرت‌های میانی قاردند از نفوذ فرهنگی و اقتصادی شان به سان پل های حیاتی برای دفاع از ارزش ها، ارتقای ثبات مالی و تضمین صلح منطقه ای استفاده کنند. در چنین شرایطی گنجاندن همزمان شش بازیگران رقیب در گروه بریکس شاید بتواند به پیشرفت دیپلماسی اقتصادی و سازش سیاسی کمک کرده و چشم انداز جهانی را تغییر دهد.
امارات متحده عضویتش در بریکس را به سان گامی برای تنوع بخشیدن به مشارکت ها و در عین حال حفظ روابط سنتی اش با اروپا و ایالات متحده قلمداد می کند.ابوظبی به واسطه پیوستن به بریکس در نقطه ای کانونی قرار گرفته است. فراتر از انگیزه های اقتصادی، کنش این بازیگر نشان دهنده جاه طلبی امارات متحده عربی جهت تقویت قدرت ژئوپلیتیکی اش، تشویق همکاری چندجانبه و انطباق با دنیای چند قطبی است.به گفته ناظران، امارات بدین طریق می تواند موقعیتش را به عنوان مرکز تجاری و لجستیک جهانی با همسویی با اقتصادهای بریکس مستحکم کند. شاهد این پتانسیل، تجارت پر رونق دوجانبه امارات متحده عربی و هند است؛ تعاملی که پیش بینی می شود تا سال 2030 ارزش به 100 میلیارد دلار برسد.
بازی ابوظبی در دو زمین
آنگونه که نیشن نوشته، تجارت بین امارات و برزیل بین سال‌های 2021 تا 2022 به میزان 32 درصد افزایش داشته و در هفت ماهه اول سال 2023 نیز 8 درصد رشد کرده است. زمانی که رویارویی‌های جهانی در حال افزایش است، ابوظبی سرمایه گذاری بلندمدت در همکاری را بهترین راه پیش رو می بیند. پیوستن به بریکس نفوذ ژئوپلیتیکی امارات متحده را برجسته کرده و موجب شده تا این کشور اهمیت تحکیم روابطش با بازیگران مختلف مانند ایالات متحده، چین، هند، روسیه و اتحادیه اروپا را درک کند. بالاخص آن که ابوظبی ثابت کرده که قادر است صدایی قوی چندجانبه گرایی باشد.
پیوستن امارات به بریکس رخدادی است که فراتر از رشد اقتصادی یا نفوذ سیاسی قابل تبیین است. این کنش فرصتی برای جذب استعداد و سرمایه گذاری از طریق مشارکت های استراتژیک است. شرکت‌های فن آوری و اطلاعات هند در حال حاضر از امارات به‌عنوان قطب بازارهای منطقه‌ای یاد می کنند. ابوظبی همچنین در قامت تولیدکننده مهم نفت، قصد دارد تا با کشورهای بریکس در زمینه همکاری انرژی، انرژی‌های تجدیدپذیر، امنیت انرژی و توسعه پایدار مشارکت داشته باشد. از همین رو امارات و هند در آستانه امضای توافقنامه اتصال انرژی تجدیدپذیر قرار دارند.
به گزارش اقتصادنیوز،از منظر ابوظبی بریکس بلوک نیست، بلکه اهرمی برای تنوع بخشیدن به شراکت ها و بازارها و در عین حال حفظ روابط سنتی با اروپا و ایالات متحده است. عضویت در بریکس به امارات متحده عربی قدرت می‌دهد تا به واسطه تقویت روابط دیپلماتیکش با ایالات متحده از طریق طرح‌هایی مانند ای 2 یو2 (اسرائیل، هند، امارات متحده عربی و ایالات متحده) استراتژی چندجانبه‌ای اش را تقویت کند. دیپلماسی چابک امارات طبیعتا سیاست های اقلیمی، مبارزه با تروریسم و توسعه پایدار را می تواند تحت تاثیر قرار خواهد داد.در تابلوی پیچیده روابط بین‌الملل، قدرت‌های میانی به‌عنوان پایه‌های همکاری در حال ظهور هستند و از نفوذ خود برای ایجاد پل‌ها، تقویت صلح استفاده می‌کنند.