در نشست «تاریخ فرهنگی آب در ایران» مطرح شد؛
در سرزمینی که روزگاری فرهنگ کاریز و مشارکت تمدنآفرین بود امروز نه صدای آب شنیده میشود و نه تصویر آن دیده میشود؛ کارشناسان در نشستی تأملبرانگیز از کَرآبی و کورآبی سخن گفتند، فاجعهای که تنها با احیای فرهنگ یاریگر و شنیدن صدای واقعی بحران شاید بتوان برای آن راهی یافت...