آمریکا چه می‌دهد و چه می‌خواهد؟

اکونومیست در ادامه می‌نویسد که «از زمان خروج غیرمسئولانه دونالد ترامپ، رییس‌جمهور سابق آمریکا از برجام در سال ۲۰۱۸، محدودیت‌های کمتری بر برنامه هسته‌ای ایران اعمال شد. بر اساس توافق هسته‌ای موسوم به برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) در ازای لغو برخی تحریم‌ها، ایران باید تا سال ۲۰۳۰ به تعهدات خود در قبال برنامه هسته‌ای پایبند می‌ماند. ایران در پاسخ به خروج ترامپ از برجام، برنامه غنی‌سازی خود را شتاب بخشید و به روش‌های دیگر به آمریکا پاسخ داد.»
این مجله بریتانیایی در ادامه با اشاره به رخدادهای داخلی یک سال اخیر در ایران و تحولات برنامه هسته‌ای اضافه کرد که «اگرچه هیچکس نام توافق را بر روی تعاملات اخیر بین ایران و آمریکا نمی‌گذارد، اما هدف از این تعاملات، کاهش بحران است.» به ادعای اکونومیست «ایران پذیرفته تا سطح غنی‌سازی اورانیوم را از ۶۰ درصد بالاتر نبرد و با بازرسی‌های بیشتر موافقت کند. در مقابل آمریکا نیز تا حدودی از شدت تحریم‌ها می‌کاهد و برای مثل به عراق و کره‌جنوبی اجازه می‌دهد تا ۱۰ میلیارد دلاری را که به ایران بدهکارند، بازپرداخت کنند، تفاهمی که نیاز به توافق کنگره ندارد.»
این نشریه بریتانیایی ادامه داد که «سیاست ترامپ این بود که با اعمال تحریم‌ها، نظام سیاسی ایران را دچار فروپاشی کند، اگرچه تولید ناخالص داخلی ایران بر مبنای دلار از سال ۲۰۱۲ ، ۴۴ درصد سقوط کرده‌ اما صادرات نفت که عمده آن به چین انجام می‌شود، در سال گذشته سه برابر شده و به رقم ۱.۵ میلیون بشکه در روز رسیده‌است. ضمن آنکه توافق اخیر بین تهران و ریاض که با میانجی‌گری چین انجام شد، باعث ارتقای جایگاه ایران شده‌است.»
اکونومیست در ادامه مدعی شد: «برجام، مرده‌ است. نقطه گریز هسته‌ای ایران به تنها چند روز و نه چند سال رسیده‌است، حامیان توافق در تهران در موضعی ضعیف قرار گرفته‌اند و احتمال انتخاب دوباره ترامپ به عنوان رییس‌جمهور به مفهوم آن است که آمریکا نمی‌تواند یک تعهد بلندمدت معتبر به ایران ارائه کند. گزینه نظامی هم گزینه بهتری نیست. حمله نظامی به ایران به رهبری آمریکا، برنامه هسته‌ای ایران را از بین نخواهد کرد، تنها شاید بتواند آن را چند ماه یا چند سال به عقب برگرداند. این اتفاق ممکن است باعث برافروخته شدن یک جنگ منطقه‌ای شود. اما آمریکا اولویت‌های دیگری دارد: کمک به اوکراین و تقویت توان بازدارندگی در برابر چین در آسیا. آخرین چیزی که آمریکا به آن نیاز دارد یک درگیری در خاورمیانه است.»
اکونومیست در انتهای مطلب خود می‌نویسد که «شرایط برای معامله بزرگ با ایران مهیا نیست. یک توافق میان عربستان و اسراییل می‌تواند دیپلماسی در خاورمیانه را دگرگون کند. چین با نگرانی از تامین نفت، می‌تواند از ایران بخواهد تا نرمش به خرج دهد. حتی اگر یک معامله بزرگ برای همیشه از دسترس خارج شود، شدت جنگ اوکراین، روزی کاهش خواهد یافت و این موضوع می‌تواند منابع نظامی آمریکا را آزاد کند. خرید زمان همزمان با حفظ گزینه نظامی علیه ایران، بهترین گزینه در میان گزینه‌های بد و نامطلوب فعلی است.»