بن برنانکی (رئیس اسبق فدرال‌رزرو)، داگلاس دایموند و فیلیپ دیبویگ برای توسعه دانش پیرامون نقش بانک‌ها، به ویژه طی بحران‌های مالی، جایزه نوبل اقتصاد ۲۰۲۲ را دریافت کردند.
پژوهش‌های بانکداری مدرن توضیح می‌دهد که نقش بانک‌ها چیست، چگونه می‌شود آسیب‌پذیری آن‌ها در بحران‌ها را کم کرد و چگونه ورشکستگی بانک‌ها بحران‌های مالی را تشدید می‌کند. پایه های این پژوهش‌ها توسط بن برنانکی، داگلاس دایموند و فیلیپ دیبویگ در اوایل دهه ۱۹۸۰پایه گذاری شد. تحلیل‌های آن‌ها در تنظیم‌گری بازارهای مالی و مقابله با بحران‌های مالی از اهمیت عملی بالایی برخوردار بوده است. وبسایت نوبل توضیحاتی داده درمورد حوزه تحقیقات برندگان امسال؛ برای اینکه اقتصاد کار کند، پس انداز باید به سمت سرمایه‌گذاری هدایت شود. با این حال، در اینجا یک تضاد وجود دارد: پس اندازکنندگان می‌خواهند در صورت وقوع اتفاقات غیرمنتظره به پول خود دسترسی داشته باشند، در حالی که کسب‌وکارها و صاحبان مسکن باید بدانند که مجبور نخواهند شد وام های خود را پیش از موعد بازپرداخت کنند. دایموند و دیبویگ در نظریه خود نشان می‌دهند که چگونه بانک‌ها راه‌حلی بهینه برای این مشکل ارائه می‌دهند. بانک‌ها با ایفای نقش به عنوان واسطه‌ای که سپرده‌های تعداد زیادی از پس‌اندازکنندگان را می‌پذیرند، می توانند به سپرده‌گذاران اجازه دهند در صورت تمایل به پول خود دسترسی داشته باشند و در عین حال به وام‌گیرندگان وام‌های بلندمدت نیز ارائه دهند. با این حال، تجزیه و تحلیل آن‌ها همچنین نشان داد که چگونه ترکیب این دو فعالیت، بانک‌ها را در برابر شایعات در مورد سقوط قریب‌الوقوعشان آسیب‌پذیر می‌کند. اگر تعداد زیادی پس اندازکننده به طور همزمان به بانک بیایند تا پول خود را برداشت کنند، این شایعه ممکن است به یک پیشگویی خودتحقق‌کننده تبدیل شود و بانک را ورشکست می‌کند. دولت می‌تواند از طریق ارائه بیمه سپرده و عمل به عنوان آخرین وام‌دهنده به بانک‌ها از فعال‌شدن این سازوکار خطرناک جلوگیری کند. دایموند نشان داد که بانک‌ها چگونه عملکرد مهم اجتماعی دیگری را انجام می‌دهند. بانک‌ها به عنوان واسطه بین بسیاری از پس‌اندازکنندگان و وام‌گیرندگان، برای ارزیابی اعتبار وام‌گیرندگان و اطمینان از استفاده از وام‌ها برای سرمایه‌گذاری خوب مناسب‌تر هستند. بن برنانکی رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰، بدترین بحران اقتصادی در تاریخ مدرن را تحلیل کرد. از جمله، او نشان داد که چگونه کارکرد بانک‌ها عامل تعیین‌کننده‌ای در عمیق‌شدن و طولانی‌شدن بحران است. هنگامی که بانک‌ها سقوط کردند، اطلاعات ارزشمند در مورد وام‌گیرندگان از بین رفت و به سرعت قابل بازسازی نبود. بنابراین توانایی جامعه برای هدایت پس‌انداز به سرمایه‌گذاری‌های مولد به شدت کاهش یافت. جایزه نوبل که اهمیت زیادی میان عموم مردم، رسانه‌ها و خود اهالی آکادمی اقتصاد در دنیا دارد، احتمالاً مهم‌ترین افتخاری است که یک اقتصاددان می‌تواند به آن شناخته شود.
