چه ویژگی‌هایی این دوره را متمایز کرد؟

هیات نمایندگان اتاق ایران با انتخاب هیات رییسه جدید پارلمان بخش خصوصی، دور تازه ای از فعالیت های قدیمی‌ترین نهاد مدنی کشور را رقم زدند.
حضور فراگیر نمایندگان ۳۳ اتاق استانی و حدود ۱۵۰ تشکل ملی و سراسری در این انتخابات به نمایندگی از ۵۰ هزار عضو اتاق های بازرگانی در سراسر کشور و رای قاطعانه به رییس جدید و تیم یکدست مدیریت در اتاق ایران، پیام های زیاد و حواشی زیادتری داشت.
چه ویژگی‌هایی این دوره را متمایز کرد؟
اول: برای نخستین بار، هر سه کاندیدای ریاست اتاق ایران، در قالب یک تیم در این انتخابات شرکت کردند، از قبل برنامه‌ریزی داشته و برای آن برنامه‌های متنوعی اجرا کردند و حضور در انتخابات تشکل تشکل های کشور، از انسجام گروهی برخوردار شد.
دوم: حضور فراگیر اعضای هیات نمایندگان در روز انتخابات، نشانه توجه آنان به جایگاه این نهاد و مشارکت‌جویی اعضا در انتخاب ارکان کلیدی خود بود.
سوم: رای قاطع اعضا به دو عضو باتجربه هیات رییسه قبلی اتاق ایران، در شرایطی که بسیاری از رای دهندگان در چارچوب پیام تغییر در بخش خصوصی، برای نخستین بار به اتاق ایران پا می‌گذاشتند، به روشنی بیانگر خرد جمعی فعالان بخش خصوصی و غلبه عقلانیت در ساختار و سازماندهی این نهاد به‌شدت سنتی است.
حاشیه‌ها چه بود؟
حاشیه‌های اتاق ایران از اواسط دهه ۷۰ و جنگ میان اصلاح‌طلبانی همچون بهزادیان و نومحافظه کارانی همچون نهاوندیان آغاز شد. از آن پس همواره گروهی که از راهیابی به اتاق تهران و اتاق ایران بازماندند، با تشکیل گروه‌های شبه اپوزیسیونی تلاش کردند که به جای ارایه برنامه‌های روشن و جلب نظر رای‌دهندگان، با ادعاهای مستمر تقلب در انتخابات، کارت فروشی، فساد در منابع مالی و ... با توسل به شکایات حقوقی یا فضاسازی های رسانه‌ای، حریف را از میدان به در کنند و در این راه چندان افراط کردند که تا پای کشاندن دولت و مجلس به اتاق نیز پیش رفتند.
هیچ‌یک از ادعاهای طرح شده نیز البته به اثرات یا نتیجه روشنی نرسید. تنها در یک فقره غلامحسین شافعی در نامه‌ای سرگشاده به رییس قوه قضاییه بعد از رسانه‌ای‌شدن کارت‌هایی با هویت افراد کارتن خواب، درخواست کرد تا اسامی متخلفان به طور رسمی اعلام شود. برابر اعلام روابط عمومی اتاق، با دریافت حدود دو هزار اسم در سه نوبت و بررسی ضرب العجلی در ۵۰ روز، حتی یک مورد تخلف در فرآیند صدور کارت بازرگانی رخ نداده بود و این‌ماجرا نیز با مدارک و اسناد به مراجع ذیربط اعلام شد.
ادعاهایی شبیه این ماجرا در طول دو سال گذشته، عموما ًاز سمت کسانی مطرح شده است که سابقه شرکت در انتخابات و باختن به حریفان را در کارنامه خود داشتند.
اکنون با پایان یافتن انتخابات هیات رییسه دور دهم، یکبار دیگر اخباری دال بر دخالت نهادهای امنیتی برای از صحنه بیرون راندن کاندیدای پیروز انتخابات به گوش می‌رسد.
هر عقل سلیمی، با کنار هم گذاشتن محتوای اخباری که در چند روز اخیر علیه اتاق بازرگانی منتشر شده، به سادگی می‌تواند دریابد که همه این اخبار، منبع واحدی داشته و نه تنها محتوا و انتقادها که کلمات مشترکی نیز در بیان یک یا چند نویسنده مشترک این گزارش ها وجود دارد.
القای هراس از حضور رییس جدید اتاق ایران که حدود ده سال قائم مقامی شورای گفتگو را بر عهده داشته و در بسیاری از نشست های مشترک با حاکمیت در هر سه قوه حضور داشته، بدون تردید زاییده یک ذهن نگران نیست، زیرا بر همه واضح است که این جلسات جز با هدف طرح نظرات بخش خصوصی و کمک به بهبود فضای کسب و کار کشور نیست و هیچ اطلاعات امنیتی و اسراری در این جلسات وجود ندارد.
در واقع ، بر خلاف آنچه القا می‌شود، منشا رای بالای فعالان اقتصادی به رییس اتاق ایران، حاصل تصویر یکپارچه و دقیقی است که در طول حدود ده سال گذشته از نظرات وی در باره مسایل روز اقتصادی و با هدف ارتقای جایگاه بخش خصوصی وجود دارد.
حسین سلاح ورزی در نطق کوتاه انتخاباتی خود گفت که تحت هیچ فشاری از سوی هیچ کس برای عقب‎نشینی از این رقابت نبوده است، با این همه رسانه‌های داخلی و خارجی با اهداف متفاوتی تلاش می‌کنند تا با خلق شائبه‌هایی به القای شکاف میان بخش خصوصی و حاکمیت بپردازند.
تردیدی نیست که تجربه انباشته و خرد جمعی بخش خصوصی که به ذات محافظه‌کار خود همواره سنگین و دیر اما عقلانی و سنجیده رفتار می‌کند، باعث عبور از این شرایط خواهد شد، اما آنچه در این بین قربانی می‌شود، منافع ملی است که در شرایطی که بیش از همیشه به حرکت هماهنگ و یکپارچه دولت و بخش خصوصی نیاز است، تلاش ها را از متن به حاشیه می‌کشاند. و برخی جناح ها نشان داده اند که در این عرصه، یعنی ترجیح منافع شخصی و گروهی، از فدا کردن هیچ چیز ابایی ندارند.
به نظر می‌رسد در اقبال نمایندگان بخش خصوصی به حسین سلاح ورزی برای نشستن بر جایگاه کرسی ریاست اتاق ایران، چند نکته محوری نقش داشته است:
اول: حسین سلاح ورزی، از اتاق لرستان به هیات نمایندگان اتاق ایران پا گذاشت و از آنجا ابتدا به عنوان نایب رییس چهارم و سپس نایب رییس اول اتاق ایران انتخاب شد.
چهارسال قبل، او با ۳۵۳ رای یعنی بیشتر از رای رییس اتاق ایران، به عنوان ‌نایب‌رییس اول انتخاب شد و به‌طور سنتی در غیاب رییس اتاق ایران، حضور فعال‌تری در اتاق ایران یافت و در نتیجه بیشتر اعضای اتاق، برای طرح مسایل و مشکلات خود، همواره دسترسی فعالی به وی داشته‌اند .
دوم: از اواسط دهه ۹۰، او به عنوان قائم‌مقام دبیر شورای گفتگو، اداره دو نهاد مهم یعنی دبیرخانه شورای گفت وگوی دولت و بخش خصوصی و کمیته بهبود محیط کسب و کار را بر عهده داشت.
این دو نهاد با حضور نمایندگانی از هر سه قوه و منتخبانی از بخش خصوصی بر اساس قانون بهبود فضای کسب و کار به حل و فصل موانع اجرایی و بعضا قانونی فعالان اقتصادی در حوزه تولید و تجارت می‌پردازند.
حضور طولانی‌مدت سلاح ورزی در این جایگاه، سبب شد تا او بتواند به شکل فعالی در جریان بررسی مشکلات تشکل ها، اتاق های استانی و بنگاه های سراسر کشور قرار گرفته و به عنوان یکی از سخنگویان فعال بخش خصوصی، به طور مستمر به مطالبه گری از دولت بپردازد.
سوم: سلاح ورزی، در چهارسال گدشته، فعال‌ترین چهره هیات رییسه اتاق ایران در فضای مجازی بوده است و گرچه موضع سخنگویی این هیات را بر عهده نداشته، ولی به سبب شناخت کافی از ظرفیت های این عرصه، گفتگوی مستقیم و بی‌واسطه ای با عموم مخاطبان و دینفعان اقتصاد ایران داشته است.
به نظر می‌رسد که او به لحاظ منش و مشی شخصی، التزام عمیقی به گفتگو دارد و این ویژگی شخصی برای جایگاهی که اکنون در آن نشسته است، یعنی سخنگویی بخش خصوصی، یک ویژگی ممتاز تلقی می‌شود.
عطف به این ویژگی‌ها، او این شانس را یافته است که از دو هیات نمایندگان، با دو ترکیب مختلف و در دو برهه زمانی کاملا متفاوت، بیشترین رای اعتماد را دریافت کند.