سال 1402 دارد نفس های آخرش را می کشد. همه ما در این سال پرهیاهو، فراز و فرود داشته ایم اما فرودهایمان بیشتر از فرازهایمان بوده است. همه ما در سال 1402 بارها «گیم اُور» شده‌ایم. کارگری که نان برای سفره نبرده، بازی برایش تمام شده است. معلمی که انگیزه‌اش را از دست داده، گیم اُور شده است. مغازه‌داری که توان پرداخت اقساطش را ندارد...