فایننشال‌تایمز در گزارشی اروپایی‌ها را با اهالی آمریکا مقایسه کرد. مقایسه آمریکا و اروپا همچنان اقدام بحث‌برانگیزی است؛ اما اظهارات رئیس صندوق نفتی نروژ درباره جاه‌طلب نبودن اروپایی‌ها باعث شد تا بار دیگر این موضوع مورد توجه قرار بگیرد...
زیاد کار کردن آمریکایی‌ها موضوع جدیدی نیست و سرنخ‌های آن را در ادبیات نیز می‌توان پیگیری کرد. این وضعیت منجر به آن شده که اروپایی‌ها زمان بیشتری داشته باشند؛ اما آمریکایی‌ها پولدارترند. فایننشال‌تایمز برای مقایسه میان این دو جامعه به سراغ این سه معیار رفته است: افراد در کدام جامعه بیشتر عمر می‌کنند؟ افراد در کدام جامعه خوشحال‌ترند؟ آیا از پس پرداخت احتیاجاتشان برمی‌آیند؟ اظهارات جدید رئیس صندوق نفتی نروژ، یک پرونده قدیمی را بار دیگر بر سر زبان‌ها انداخت. او در مصاحبه با فایننشال‌تایمز اروپایی‌ها را آمریکایی‌ها مقایسه کرد و گفت که «سطح کلی جاه‌طلبی ما متفاوت است. ما اروپایی‌ها چندان جاه‌طلب نیستیم. باید حواسم به اظهارنظر درباره تعادل بین کار و زندگی باشد؛ اما آمریکایی‌ها سخت‌تر کار می‌کنند.» این سخن تازه نیست و سابقه آن را می‌توان در رمان‌های کافکا در صد سال قبل هم مشاهده کرد. با این حال باید واقعا پرسید که بالاخره مدل آمریکایی بهتر است یا مدل اروپایی؟ بدون شک اظهارنظر نهایی به ترجیحات و انتخاب‌های شخصی افراد باز‌می‌گردد؛ اما فایننشال‌تایمز در گزارش جدید خود تلاش کرده تا با سه معیار امید به زندگی، شادمانی شهروندان و درآمد آنها به این سوال پاسخ درخوری بدهد. اوضاع چطور است؟ اگر در یک جمله بخواهیم آمریکا و اروپا را مقایسه کنیم، باید بگوییم که اروپایی‌ها زمان بیشتری دارند و آمریکایی‌ها از پول بیشتری برخوردارند. اگرچه انتخاب میان این دو گزینه در نهایت شخصی است، اما در این گزارش تلاش شده است پا را از این محدوده فراتر بگذاریم و بگوییم کدام‌یک را می‌توان بر دیگری ترجیح داد. به‌طور کلی معیارهای انتخاب از این قرار است: مردم چقدر عمر می‌کنند، چقدر خوشحال هستند و اینکه آیا می‌توانند هزینه چیزهایی را که نیاز دارند بپردازند یا خیر؟ همچنین یک جامعه باید پایدار باشد، همان‌طور که پایداری با سطح انتشار کربن، بدهی ملی و سطح نوآوری آن سنجیده می‌شود. اکنون باید پرسید کدام یک از طرفین این موارد را بهتر انجام می‌دهد؟ مقایسه درآمد و ساعات کار آمریکایی‌ها که در قیاس با همتایان اروپایی خود معمولا تعطیلات با حقوق کمتری دارند، در هر روز هفته، بیش از یک ساعت کار اضافه می‌کنند؛ بر اساس آمارهای OECD، در سال۲۰۲۲هر کارگر آمریکایی ۱۸۱۱ساعت کار کرده است، در مقابل در کل اروپای شمالی این عدد حدود ۱۵۰۰ساعت است. این عدد در آلمان به ۱۳۴۱ساعت رسیده است. از آنجا که آمریکایی‌ها نسبت به اکثر اروپایی‌ها در هر ساعت کار بازدهی بیشتری دارند، متوسط درآمد آنها بیشتر از همه کشورهای اروپایی غیر از لوکزامبورگ، ایرلند، نروژ و سوئیس است. کسب درآمد بیشتر تا حدودی یک انتخاب آمریکایی است که در سایر کشورها به چشم نمی‌خورد. با پیشرفت اقتصادی، آمریکایی‌ها کسب پول بیشتر را برگزیده‌اند. اما اروپایی‌ها به روند تاریخی پایبند بوده‌اند؛ هنگامی که اوضاع مردم از سطح معیشتی بالاتر می‌روند و نیازهای اولیه خود را پوشش می‌دهند، به جای اینکه زندگی خود را وقف به حداکثر رساندن ثروت کنند، تمایل دارند اوقات فراغت را در اولویت قرار دهند. موسسه نظرسنجی گالوپ، مطالعات بین المللی گسترده‌ای را درباره میزان مشارکت در محل کار منتشر می‌کند. بر این اساس، کارگران آمریکایی نسبت به اروپایی‌ها اشتیاق بیشتری نسبت به شغل خود دارند. با این حال طبق گزارش گالوپ در سال گذشته، حتی در شرکت‌های آمریکایی، تنها حدود ۳۰درصد از کارکنان واقعا مشغول به‌کار هستند و از آن رضایت دارند. به‌طور خلاصه، اکثر آمریکایی‌ها احتمالا ساعات کاری اروپایی را ترجیح می‌دهند، فقط کارفرمایان آنها و هزینه بیمه درمانی مانع می‌شود. در ایالات متحده ساعات کاری بالا جوایز بزرگی را در پی دارد و ساعات کاری پایین مجازات‌های بزرگی را به دنبال خواهد داشت. تا حدودی به همین دلیل است که اروپا جاه‌طلب‌ترین نیروهای کار خود را به آمریکا صادر می‌کند. اروپایی‌ها شادترند با وجود پاداش‌های قابل توجه بازار کار آمریکا، تعداد کمی از آمریکایی‌ها برنده این جوایز بزرگ می‌شوند. بسیاری دیگر از ناکامان این رقابت در نهایت زیاد کار می‌کنند و ضمن داشتن مسکن و خودروهای بزرگ، از وضعیت خود ناراضی هستند. در آخرین گزارش شادی جهانی – که با مشارکت بین گالوپ، مرکز تحقیقات رفاه آکسفورد و سازمان ملل متحد منتشر می‌شود - ایالات متحده رتبه بیست و سوم را از نظر شادی گزارش‌شده به‌دست آورد. در عوض این کشورهای شمال اروپا هستند که رتبه‌های برتر را به خود اختصاص دادند. قاره سبز سرزنده همچنین اروپایی‌ها در مهم‌ترین شاخص موفقیت اجتماعی یعنی طول عمر برنده می‌شوند. به‌عنوان مثال، اسپانیایی‌ها بسیار فقیرتر از آمریکایی‌ها هستند، با این حال به‌طور متوسط تا ۸۳سال زندگی می‌کنند و در مقابل آمریکایی‌ها ۷۷.۵سال. حتی آمریکایی‌های فوق‌ثروتمند نیز با وجود ثروتمندتر بودن، تقریبا به اندازه ثروتمندترین بریتانیایی‌ها زندگی می‌کنند. کدام‌یک پایدارترند؟ طبق گزارش صندوق بین المللی پول، ایالات متحده نسبت بدهی دولت به تولید ناخالص داخلی بالاتری نسبت به تقریبا همه کشورهای اروپایی دارد؛ معادل ۱۲۳درصد، تقریبا دوبرابر آلمان و سه برابر نروژ، سوئد و دانمارک. از سوی دیگر آمریکا در انتشار کربن وضعیت بدتری دارد. آمریکایی‌ها بیشتر از اروپایی‌ها از ثروت اضافی خود برای خرید وسایل استفاده می‌کنند و میزان بیشتری از رانندگی و استفاده از تهویه مطبوع بهره می‌برند. آژانس بین‌المللی انرژی تخمین می‌زند که سرانه انتشار گازهای گلخانه‌ای ایالات متحده در سال۲۰۲۳، ۱۳.۳تن به ازای هر نفر بود؛ درحالی‌که این عدد برای اتحادیه اروپا تنها ۵.۴به ثبت رسید. درست است، ایالات متحده نوآوری بیشتری تولید می‌کند که برخی از آنها سودمند است. گوگل، تسلا یا فیس‌بوک اروپایی وجود ندارد. شاید اقتصاد جهانی به ایالات متحده یا حداقل چند نمونه مبتکر و نوآور آن نیاز داشته باشد، اما به نظر می‌رسد آمریکا بهترین جا برای زیستن به حساب نمی‌آید.
