وعده پوپولیستی ترامپ

دونالد ترامپ در گردهمایی انتخاباتی خود در نوادا وعده داد تا در صورت رسیدن به قدرت، مالیات بر انعام را لغو کند. چنین وعده هوشمندانه‌ای می‌تواند رای گروه زیادی از کارگران خدماتی را به سبد رای او بیفزاید. با این حال این وعده مانند سایر انتخاب‌های سیاستمداران بی‌هزینه نیست و آخرین داده‌های در دسترس نشان می‌دهد آمریکایی‌ها سالانه ۳۸میلیارد دلار انعام پرداخت کرده‌اند. این یعنی عدم دریافت مالیات از انعام به معنی یک حفره ۱۰میلیارد دلاری در بودجه فدرال‌ است. علاوه بر این، معافیت مالیاتی کارگران به سمت دستمزد پایه پایین‌تر و پوشش درآمد با انعام بیشتر سوق خواهد داد و ساختار درآمدی بسیاری از مشاغل خدماتی را دگرگون خواهد کرد.
همه چیز در آمریکا ابعاد بزرگی دارد؛ از خانه‌ها گرفته تا خودروهای شخصی. اما این بزرگی درباره انعام دادن نیز صدق می‌کند. در کشورهای زیادی پرداخت انعام به کارکنان مراکز خدماتی اقدام رایجی است؛ اما هیچ‌جا به گستردگی و سخاوتمندی آمریکا نمی‌رسد. دونالد ترامپ نیز از این موضوع بهره‌برداری کرد و تا انعام‌ها به موضوع گزارش جدید اکونومیست تبدیل شود.
وعده انتخاباتی جنجالی
دونالد ترامپ در سفر انتخاباتی خود به ایالت نوادا، در شهر لاس‌وگاس در میان طرفداران خود حاضر شد و طبق معمول وعده‌ای جنجالی را در خلال سخنرانی‌هایش مطرح کرد که افراد شاغل در مشاغل خدماتی را خوشحال می‌کند. رئیس‌جمهور اسبق آمریکا اعلام کرد که «برای آن دسته از کارکنان هتل و افرادی که انعام می‌گیرند، خبر بسیار خوشحال‌کننده‌ای دارم؛ چون وقتی به کاخ سفید بروم، دیگر از انعام‌ها مالیاتی دریافت نمی‌کنم.» او در ادامه استدلال کرد که منع دریافت مالیات از انعام یعنی دولت به درآمد افرادی که خدمات خوبی ارائه می‌دهند کاری نخواهد داشت. این سیاست هوشمندانه به نظر می‌رسد. تعهد آقای ترامپ برای کارکنان صنایع غذایی که حدود یک‌چهارم آنها اسپانیایی‌تبار هستند و گروهی مهم از رای‌دهندگان را تشکیل می‌دهد جذاب است.
آثار اقتصادی وعده انتخاباتی
با این حال پیامدهای مالی این وعده انتخاباتی مشکل‌‌ساز به نظر می‌رسد. در سال۲۰۱۸، آخرین سالی که داده‌های مربوط به انعام دردسترس است، آمریکایی‌ها در مشاغل خدماتی حدود ۳۸میلیارد دلار درآمد خالص گزارش کردند. به این ترتیب، از دست دادن درآمد مالیاتی آن -به ارزش حدود ۱۰میلیارد دلار - یک شکاف قابل توجه در بودجه فدرال ایجاد می‌کند. نگران‌کننده‌تر از درآمدهای مالیاتی، معافیت مالیاتی برای انعام متعاقبا مشوق‌ها را تغییر می‌دهد. کارگران و کارمندان در هر شغلی که انعام می‌گیرد به دستمزد پایه پایین‌تر روی می‌آورند و درآمد از دست رفته با انعام پوشش داده می‌شود. مشاغل خدماتی فراتر از رستوران‌ها، از تعمیر خودرو گرفته تا دندان‌پزشکی، احتمالا روش‌های پرداخت دستمزد پیچیده‌ای را اتخاذ می‌کنند. کمیته بودجه فدرال تخمین می‌زند که زیان مالیاتی می‌تواند به حدود ۵۰میلیارد دلار در سال افزایش یابد. از طرفی برای مقابله با آثار نامطلوب این تخفیف مالیاتی، کنگره باید در تدوین قوانین جلوگیری از فرار مالیاتی دقیق عمل کند.
چرا این وعده جذاب است؟
چیزی که پیشنهاد آقای ترامپ را بسیار جذاب می‌کند این است که درست در زمانی مطرح می‌شود که آمریکایی‌ها از پرداخت هزینه اضافی انعام به ستوه آمده‌اند. تاریخچه پرداخت انعام که توسط مایکل لین از دانشگاه کرنل ثبت شده است، روند صعودی ثابتی دارد. در دهه۱۹۵۰ انعام حدود ۱۰درصد از صورت‌حساب‌ها را شامل می‌شد. این عدد در دهه۱۹۸۰ به ۱۵درصد رسید و در سال‌های اخیر تا ۲۰درصد افزایش یافت. درحالی‌که قبلا انعام دادن برای سرویس میز در رستوران‌ها پرداخت می‌شد، در حال حاضر خرید یک قهوه یا کلوچه مستلزم این است که کارمند صفحه تبلت را به سوی مشتری بچرخاند و انعام بخواهد. صفحه نمایش‌ها معمولا سه‌گزینه را برای انعام ارائه می‌دهند –مثلا ۱۸درصد، ۲۰درصد یا ۲۳درصد- که انتخاب مقداری کمتر را دشوار می‌کند. زمانی که فردی که پشت سر شما در صف قرار دارد و به انتخابتان نگاه می‌کند، رد کردن درخواست انعام سخت است. نظرسنجی اخیر شرکت مالی بنکریت نشان می‌دهد که ۳۵درصد از آمریکایی‌ها احساس می‌کنند فرهنگ انعام در حال خارج شدن از کنترل است که نسبت به سال گذشته ۵درصد افزایش داشته است.
چرا همچنان انعام می‌دهند؟
پس چرا آمریکایی‌ها به پرداخت انعام‌های سنگین ادامه می‌دهند؟ توضیح مرسوم این است که این کار ارائه خدمات مناسب را تشویق می‌کند. آنتونی گیل از موسسه تحقیقات اقتصادی آمریکا، انعام را به‌عنوان یک راه‌حل برای یک مشکل اساسی توضیح می‌دهد. مدیران رستوران‌ها گارسون‌های خوب می‌خواهند و برای نظارت بر عملکرد آنها تلاش می‌کنند. انعام در عمل نظارت را به مشتری برون‌سپاری می‌کند. یک صاحب‌نظر دیگر دریافته است که وقتی رستوران‌ها انعام را حذف کرده‌اند و در عوض قیمت‌های بالاتری دریافت می‌کنند، جایگاهشان در رتبه‌بندی‌های آنلاین مبتنی بر نظر مشتریان آسیب‌دیده است.
انعام‌ها در اوج
با این حال، دلیلی وجود دارد که فکر کنیم آمریکا در حال نزدیک شدن به اوج انعام‌های خود است. ابتدا اعداد را در نظر بگیرید، اگر مقدار انعام یک درصد ثابت بود، با نرخ تورم عمومی هزینه رستوران افزایش می‌یافت. از آنجا که این درصد در طول زمان افزایش می‌یابد، تورم انعام مقداری از تورم مخارج رستوران‌ پیشی می‌گیرد. این امر به این دلیل اهمیت دارد که به دنبال افزایش قیمت در چند سال گذشته، صرف وعده‌های غذایی در خارج از خانه به ۵.۶درصد از درآمدهای پس از کسر مالیات در آمریکا رسیده است و از محدوده ۴.۵ تا ۵درصد معمول در نیم‌قرن گذشته فراتر رفته است. مردم مدت‌هاست که درباره انعام‌ها گلایه می‌کنند و اکنون شکایات شدیدتر شده است.
درحالی‌که وعده آقای ترامپ چشم‌انداز انعام بیشتر را افزایش می‌دهد، مقامات ایالتی در جهت مخالف فشار می‌آورند. صاحبان رستوران‌ها این سیستم را دوست دارند؛ زیرا به آنها انعطاف‌پذیری می‌دهد تا کارگران بیشتری را استخدام کنند و قیمت‌های منو را پایین نگه دارند؛ زیرا می‌دانند که مشتریان مستقیما هزینه‌های دستمزد را از طریق انعام پوشش می‌دهند. با این حال روش‌هایی چون افزایش حداقل دستمزد چندان نمی‌تواند در اصل مساله مصرف‌کننده تغییری ایجاد کند. تاثیر اصلی برای مشتریان این خواهد بود که هزینه‌های وعده غذایی خارج از خانه آنها از انعام در رسید به قیمت اولیه غذا منتقل شود. این به آن معنا نیست که انعام‌ها از بین خواهند رفت، آنها خیلی عمیق‌تر از تصورات در زندگی آمریکایی جا افتاده‌اند. اما میزان آن ممکن است شروع به کاهش کند و از این نظر کشور در یک نقطه اوج قرار دارد.