محمدرضا دهقان‌پور: در سیاستگذاری‌های دولت، در همچنان بر پاشنه نابرابری منطقه‌ای و تمرکزگرایی با همه آثار نامیمونی که داشته است، می‌چرخد. رنج استان‌ها از برنامه‌ریزی وصله‌پینه‌ای هیچگاه مورد توجه قرار نگرفته و مشارکت استان‌ها در تدوین برنامه‌های توسعه کشور تنها شاید اخیرا در سطح محدودی، مطرح شده است. یک مرور کلی نشان می‌دهد که جهت‌گیری‌های توسعه‌ای بدون در نظر داشتن مزیت‌های مناطق بوده و حاصل این روند ناکامی در دستیابی به توسعه متوازن و پایدار را رقم زده است. پرسش این است که چرا با وجود تعهدی که دولت به توسعه همه مناطق دارد اما در عمل شاهد کارکردها و خروجی‌های متفاوتی در نواحی مختلف کشور هستیم. چرا راه دور برویم. در همین کرمان خودمان آیا نسبتی می‌توان میان ظرفیت‌های عظیم و متعددی که داریم با سطحی از رشد و توسعه که به آن دست یافته‌ایم، برقرار کرد؟ در میزگرد تحلیلی «اقتصاد کرمان» با محمدمهدی بهکیش اقتصاددان، علی میرزاخانی سردبیر ارشد گروه رسانه‌ای دنیای اقتصاد و
محسن جلالپور فعال و تحلیلگر اقتصادی به بررسی آفات تمرکزگرایی و تحلیل ریشه‌های نابرابری منطقه‌ای پرداخته‌ایم:
