تورم و هزینههای بالا باعث شده بومگردیها تحت فشار شدید برای ادامه حیات قرار بگیرند. بسیاری از صاحبان بومگردیها میگویند وضعیتشان نسبت به سال گذشته نهتنها بهتر نشده بلکه در برخی موارد به مرحلهای رسیده که ادامه فعالیت بیشتر شبیه به ایستادگی از سر اجبار است...
شکلگیری اقامتگاههای بومگردی در ایران چند دلیل داشت؛ این مجموعهها قرار بود خلأ واحدهای اقامتی در شهرها و روستاهای کوچک را پر و به واسطه قیمت پایینتر طبقههای مختلف توریست را جذب کنند. به علاوه صاحبان اقامتگاههای بومگردی به دنبال خلق تجربههای متفاوت بودند. به این ترتیب که گردشگران با اقامت در خانههای بومگردی بتوانند با فرهنگ جامعه میزبان آشنا شوند و فرصت گفتوگو با آنها را داشته باشند. آنها همچنین میتوانستند با درگیر کردن بخشی از جامعه محلی در تامین محصولات و ارائه خدمات به توسعه اقتصادی در روستاها کمک کنند. در بخش سوغات به عنوان یکی از محورهای توریسم، اقامتگاههای بومگردی نقش مهمی در معرفی و رونق صنایع دستی و محصولات یک منطقه داشته و دارند. در بیش از یک دهه حضور مجموعههای بومگردی، آنها با ارائه خدمات با قیمت مناسب، مطلوب و متفاوت توانستهاند سهم نسبتا قابل قبولی در بازار توریسم ایران کسب کرده و رضایت گردشگران داخلی و خارجی را از خدمات خود به دست آورند. با این حال تورم و هزینههای بالا باعث شده این مجموعهها تحت فشار شدید برای ادامه حیات قرار بگیرند. بسیاری از صاحبان بومگردیها میگویند وضعیتشان نسبت به سال گذشته نهتنها بهتر نشده بلکه در برخی موارد به مرحلهای رسیده که ادامه فعالیت بیشتر شبیه به ایستادگی از سر اجبار است. دادههای پراکنده، امکان تحلیل درست را از بین میبرد یاور عبیری، رئیس جامعه اقامتگاههای بومی کشور در این باره میگوید: شرایط اقتصادی مردم بهشدت بر سفر تاثیر گذاشته و باعث شده خانوارها بهجای اقامت در مراکز گردشگری، خانه اقوام و آشنایان را به عنوان محل اقامتشان انتخاب کنند. این تغییر الگوی سفر، ضربهای سنگین به اقامتگاههای بومگردی و واحدهایی که مدل کسبوکارشان بر پایه سفرهای خانوادگی کمهزینه و تجربهمحور قرار دارد، وارد کرده است. آیا آمار و ارقامی از میزان رکود و کاهش ضریب اشغال اقامتگاهها وجود دارد؟ عبیری توضیح میدهد که بازار گردشگری با فقدان یک سامانه جامع آماری که بتوان بر اساس آن روندها، کاهش یا افزایش مسافر و شرایط واقعی بازار را تحلیل کرد، مواجه است. او میافزاید: جامعه اقامتگاههای بومی سامانهای ندارد که با اتکا به آن تعداد ورودی، درصد افت، یا الگوی سفر را بسنجند. در غیاب چنین ساختاری دادهها به شکل پراکنده جمعآوری میشوند. به گفته رئیس جامعه اقامتگاههای بومی کشور جدا از دو استان گیلان و مازندران، وضعیت اقامتگاهها در سایر استانها مناسب نیست و آنها با افت محسوس گردشگر مواجهند.به گزارش دنیای اقتصاد، او اضافه میکند: مشکلات اقتصادی باعث شده تا بسیاری از مشتریان سابق خانههای بومگردی سراغ سفرهایی با کمترین هزینه بروند، متاسفانه این وضعیت را هم در استانهای جنوبی و هم در شرق، غرب و مرکز ایران شاهدیم.
