به نوشته بلومبرگ، نارندرا مودی توانسته است در طول دوران نخست وزیری خود تحول بزرگی در زیرساخت‌های هندوستان ایجاد کند که به نقطه قوت او در کمپین انتخاباتی‌اش بدل شده است...
به لطف بزرگراه‌های آسفالت شده در هند که در سال‌های اخیر ساخته شده‌اند، کامیون‌ها و وسایل نقلیه سنگین اکنون به راحتی به نقاط مختلف کشور حرکت می‌کنند و خسارت کمتری می‌بینند. برق نیز به روستاهای بیشتری در کشور گسترش یافته است. به نوشته بلومبرگ، اینها تنها بخشی از داستان موفقیت نارندرا مودی، نخست وزیر هندوستان است که امیدوار دارد از کمپین انتخاباتی‌اش برای سومین دوره حضورش حمایت کند. او میلیاردها دلار برای ارتقای جاده‌های کشور، راه آهن، فرودگاه‌ها و بنادر خرج کرده است؛ به‌علاوه هزینه‌های کلانی نیز در زیرساخت‌های دیجیتال چون مراکز داده، خطوط فیبرنوری و گسترش سیستم پرداخت دیجیتال انجام داده است. مودی و متحدانش می‌گویند هدف‌شان این است که تقویت اتصال، کاهش هزینه‌های کسب‌وکار و تبدیل هند به مقصد جذاب‌تری برای تولید و سرمایه‌گذاران خارجی، رشد هند را به سمت قله‌های جدیدی هدایت کنند. اما این کار آسانی نخواهد بود. هند همچنان از هزینه‌های لجستیک بالا رنج می‌برد؛ به‌طوری که شهرها با ترافیک قفل شده‌اند و گرفتار مشکلات زیست محیطی هستند. پروژههای جدید ساخت‌وساز با موانع قدیمی چون چالش‌های به دست آوردن زمین، تاخیر در تکمیل، همه‌گیری کرونا و مشکلات کیفی روبه‌رو هستند. درحالی که پیشرفت‌هایی چون بزرگراه‌های جدید و راه آهن سریع از سوی رهبران کسب‌وکار ستایش می‌شود، مخالفان مودی او را متهم می‌کنند که بیش از حد بر این پروژه‌ها تمرکز کرده است که فایده‌ای برای فقرا ندارند. مسأله تامین مالی هم وجود دارد که پس از انفجار بدهی‌های زیرساختی در دهه 2010 که بسیاری از وام‌دهندگان خصوصی را نگران کرد، به دولت متکی است. اما مقامات دولتی می‌گویند که نیازهای زیرساختی هند مبالغ چشم‌گیر تعیین شده برای پروژههای جدید را توجیه می‌کند. در ماه فوریه، دولت مودی در بودجه سالانه خود از بزرگ‌ترین تخصیص هزینه‌ها برای مخارج سرمایه‌ای معادل 11.11 تریلیون روپیه (133 میلیارد دلار) رونمایی کرد که نسبت به پنج سال قبل بیش از سه برابر افزایش داشت. طبق گزارشی از بلومبرگ اکونومیکس، طی دو سال آینده قرار است 44.4 تریلیون روپیه (534 میلیارد دلار) زیرساخت جدید راه‌اندازی شود که برابر با ارزش (تعدیل شده با تورم) تمام زیرساخت‌های ساخته شده در 11 سال گذشته است. به گفته بلومبرگ اکونومیکس، انتظار می‌رود این هزینه‌ها به افزایش رشد اقتصادی هند به 9 درصد تا سال 2030 کمک کند. آشوینی وایشناو، وزیر راه‌آهن و فناوری هند می‌گوید این هزینه‌ها پایدار هستند؛ چراکه این روزها کشور از وضعیت مالی سالم‌تری برخوردار است و ایجاد زیرساخت‌ها خود باعث رشد و ایجاد مشاغل جدید و درآمد مالیاتی می‌شود. سرعت ساخت‌وسازهای جدید بسیار سریع است. دولت می‌گوید هند روزانه 37 کیلومتر بزرگراه جدید ایجاد می‌کند که طول کل بزرگراه‌های کشور را در زمان ریاست مودی با 60 درصد افزایش به 146 هزار کیلومتر افزایش می‌دهد. در شبکه ریلی کشور نیز هزینه‌ها بر ارتقای ایستگاه‌ها و برق‌رسانی متمرکز شده است، درحالی که بیش از 80 فرودگاه جدید در دهه گذشته ساخته شده‌اند. باتوجه به اینکه زیرساخت‌های دیجیتالی مانند عوارض الکترونیکی و سیستم‌های پرداخت با کد QR نیز ایجاد شده‌اند، مدیران پایان زیرساخت‌های قدیمی، چون صف‌های بی‌پایان باجه‌های عوارض نقدی را پیش‌بینی می‌کنند. امید این است که پیوند زیرساخت‌های دیجیتال و فیزیکی باعث شود پروژه‌هایی مانند بزرگراه‌های جدید و قطارهای تندرو کارآمدتر اجرا شوند. تمرکز حزب مودی بر زیرساخت‌ها مودی با حضور در مراسم بی‌شمار بریدن روبان‌های افتتاحیه، سعی کرده تصویر خود را به‌عنوان یک ملت‌ساز با رونق پیوند دهد. حزب او بیش از هر موضوع دیگری در مانیفست انتخاباتی خود به زیرساخت‌ها تمرکز کرده است که در میانه تورم بالا، بیکاری و کمبود مشاغل تولیدی، نقطه‌ای مثبت برای «حزب بهاراتیا جاناتا» به رهبری مودی است. پروژههای ویژه شامل بزرگراه جدیدی است که دهلی نو را به پایتخت مالی کشور، بمبئی متصل می‌کند. انتظار می‌رود اولین قطار تندروی هند، از احمدآباد، بزرگ‌ترین شهر گجرات به بمبئی، حرکت هزاران مسافر را در روز طی چند ساعت بین شهرها سرعت دهد؛ هرچند که راه‌اندازی این قطار نیز با تأخیر مواجه شده است. درحال حاضر ایستگاه جدید تنها یک اسکلت بتنی است. مقامات به‌تازگی اعلام کردند که در حال ساخت این ایستگاه هستند تا بیش از 100 هزار مسافر در روز را جابه‌جا کنند؛ یعنی تقریباً نیمی از مسافرانی که از فرودگاه هیترو لندن عبور می‌کنند. ماه گذشته نهاد دولتی پشت این پروژه گفت که نمی‌تواند تاریخ تکمیل را ارزیابی کند، اما وایشناو گفته است که انتظار می‌رود قطار در سال 2026 شروع به کار کند. منتقدان، از جمله رقبای مودی و یکی از مقامات سابق بانک مرکزی، این پروژه را بیهوده خوانده‌اند. بااین حال، مدیران تجاری می‌گویند که این پروژه می‌تواند کریدور مواد شیمیایی منطقه را به هم پیوند دهد. برنامه‌های زیرساختی مودی اما به پروژههای فیزیکی محدود نمی‌شود. در سال‌های اخیر، هند زیرساخت‌های دیجیتالی خود نیز را بسیار گسترش داده است. یکی از تلاش‌های شاخص در این زمینه توسعه برنامه «آدهر» این کشور است که مشابه «شماره تأمین اجتماعی ایالات متحده» عمل می‌کند. اگرچه دولت قبلی شروع به استفاده از آن به عنوان ابزاری برای انتقال مستقیم مزایای رفاهی به خانوارهای هندی کرد، مودی آن را گسترش داد. کارخانه ساخت تراشه هند مودی همچنین برای گسترش بیشتر پرداخت‌های دیجیتال تلاش کرده است؛ به‌طوری که سیستم پرداخت مبتنی بر کد QR هند، از سوپرمارکت‌ها گرفته تا چای‌فروشی‌های کنار خیابان، جایگزین پول نقد در همه‌جا شده است. در ماه آوریل، شبکه پرداخت، معروف به UPI، چند تریلیون روپیه را در تراکنش‌های دیجیتالی پردازش کرد. شهر جدید Dholera، واقع در جنوب احمدآباد نیز مقیاس جاه‌طلبی مودی را نشان می‌دهد. مقامات یک «شهر هوشمند» با کارخانه‌هایی با فناوری پیشرفته، مزارع انرژی خورشیدی و پروژههای مسکونی سرسبز را برنامه‌ریزی کرده‌اند که همگی از طریق بزرگراه‌ها و قطارهای تندرو و یک فرودگاه بین‌المللی به یک کریدور صنعتی منطقه‌ای وسیع‌تر متصل هستند. به گزارش اکوایران،امسال گروه تاتا با مشارکت شرکت تولید نیمه‌هادی پاورچیپ تایوان در ماه فوریه اعلام کرد که قصد دارد اولین کارخانه ساخت تراشه هند را در این سایت بسازد و اولین ویفرها از این کارخانه در سال 2026 تولید شود.
