گزارش سالانه گروه مشاورین املاک نایت فرانک نشان می‌دهد که یک فرد چقدر پول لازم دارد تا جزو ۱ درصد ثروتمندترین افراد کشور متبوع خود در نظر گرفته شود و نتایج به طور قابل توجهی کشور به کشور متفاوت است...
علی رغم اینکه چین گام‌های بزرگی به سمت رهبری در چندین بخش تجاری برداشته و اقتصاد خود را به سمت صنایع تولیدی هدایت کرده است اما هنوز تنها یک میلیون دلار برای قرار دادن یک فرد در جمع ۱درصدثروتمندترین مردم چین کافی است. تا سال ۲۰۲۰، حتی ۸۵۰هزار دلار نیز برای بخشی از ۱درصدی بودن در چین کافی بود. گزارش سالانه گروه مشاورین املاک نایت فرانک نشان می‌دهد که یک فرد چقدر پول لازم دارد تا جزو ۱درصد ثروتمندترین افراد کشور متبوع خود در نظر گرفته شود و نتایج به طور قابل توجهی کشور به کشور متفاوت است. به گزارش فوربز، این موضوع در سایر اقتصادها بسیار دور از ذهن است. به عنوان مثال در کشور ثروتمند سوئیس، تنها کسانی که ثروتشان ۸.۵میلیون دلار یا بیشتر است، بخشی از ۱درصد محسوب می‌شوند. در موناکوی کوچک و دوست‌داشتنی، دارایی خالص یک فرد باید هشت رقمی باشدتا بتواند به جمع ۱درصد بالا بپیوندد و فرد حداقل باید ۱۲.۹میلیون دلار دارایی داشته باشد. باشگاه یک درصدی‌ها البته در قاره آمریکا به پول کمتری احتیاج دارد، در ایالات متحده این رقم سال گذشته به ۵.۸میلیون دلار رسید. در آلمان، فرانسه و بریتانیا، ساکنان این کشورها در سال ۲۰۲۳به کمی بیش از ۳میلیون دلار نیاز داشتند تا بخشی از ۱درصد جامعه در نظر گرفته شوند. این گروه در آلمان ۳۰درصد از کل ثروت کشور را در اختیار دارند اما در دو کشور دیگر آنها تنها صاحب ۲۱درصد از ثروت کل کشور هستند که این خود نشان‌دهنده نابرابری نسبی است. در همین حال، توزیع ثروت در ژاپن کمی برابرتر به نظر می‌رسد؛ ژاپنی‌ها با ۲میلیون دلار دارایی بلیت ورود به باشگاه ۱درصدی‌ها را به دست می‌آورند و در نهایت این گروه تنها ۱۹درصد از ثروت کشور را در اختیار دارد. در افکار عمومی افرادی که در باشگاه ۱درصدی‌ها قرار می‌گیرند فوق ثروتمند در نظر گرفته می‌شوند، اما نایت فرانک می‌گوید که در واقعا بسیاری از آنها کمتر از ۳۰میلیون دلار دارایی دارند. به این ترتیب فوق ثروتمندان جهان، در واقع در لیست ۱درصدی که نه بلکه شاید باید آنها را در فهرست ۱صدم درصدی قرار داد تا بتوان آنها را فوق ثروتمند خواند.
