عامل موثر بر افزایش ریسک ابتلا به اختلالات روانی در میانسالی؛
داشتن درآمد ناکافی در ۳۰ سالگی!
یافته‌های اخیر محققان نشان می‌‌دهند که افراد فقیر بیشتر در معرض اختلالات روانی قرار دارند؛ بنابراین آیا می‌توان گفت که با پول می‌توان خوشبختی را خرید؟...
یکی از قدیمی‌ترین بحث‌هایی که همیشه بین مردم مطرح بوده این است که آیا با پول می‌توان خوشبختی را خرید یا نه؟ به گزارش فوربز، براساس مطالعه‌ای که اخیرا در مجله‌ی اپیدمیواوژی و سلامت جامعه منتشر شد، محققان دریافته‌اند که میزان درآمد قابل‌تصرف افراد در سن ۳۰سالگی می‌تواند با افزایش خطر ابتلا به اختلال روانی در مراحل بعدی زندگی و حتی تا ۲۲سال بعد در ارتباط باشد. درآمد مازاد که معیار مستقیم‌تری از منابع مادی موجود در سطح فردی و خانوار به‌شمار می‌رود، در مطالعات قبلی محققان کمتر مورداستفاده قرار گرفته است؛ زیرا اغلب به اندازه‌ی معیارهای موقعیت اجتماعی‌اقتصادی در دسترس محققان قرار ندارد. این موضوع، نکته‌ی بسیار مهمی است که محققان در مقاله‌ی خود به آن اشاره کرده‌اند. تیم پژوهشی از داده‌های مربوط به ثبت‌نام برای مراقبت‌های بهداشتی فنلاند و ثبت غیبت بیماری (SAR) موسسه‌ی بیمه‌ی اجتماعی این کشور در تحقیق خود استفاده کرده است. داده‌های فوق برای بررسی ارتباط بین موقعیت اجتماعی‌اقتصادی افراد در ۳۰سالگی و خطر ابتلای آن‌ها به بیماری‌های روانی رایج مانند سوءمصرف مواد، طیف اسکیزوفرنی، اختلالات خلقی و اضطراب مورد استفاده قرار گرفتند. این مطالعه، شامل داده‌های ۱٫۲میلیون نفر از متولدین سال‌های ۱۹۶۶تا ۱۹۸۶بود که در تولد ۳۰سالگی خود در فنلاند زندگی می‌کردند. شرکت‌کنندگان در این مطالعه، بین سال‌های ۱۹۹۶تا ۲۰۱۷توسط محققان موردبررسی قرار گرفتند. در این بازه‌ی زمانی، ۲۶٫۱درصد از این افراد به انواع اختلال روانی مبتلا شدند. محققان حتی پس از درنظرگرفتن ویژگی‌های خانوادگی هر یک از شرکت‌کنندگان و بررسی سابقه‌ی بیماری‌های روانی در آن‌ها، باز هم به این نتیجه رسیدند که داشتن موقعیت اجتماعی‌اقتصادی پایین‌تر در سن ۳۰سالگی با افزایش خطر ابتلا به یک اختلال روانی در آینده مرتبط است. افراد بیکار یا کسانی که اخراج شده بودند، در مقایسه با افرادی که شغل سودآوری داشتند، دو برابر بیشتر با خطر ابتلا به اختلال روانی طی دو دهه‌ی آینده یا بیشتر از آن مواجه بودند. در پایان این بررسی ۲۲ساله مشخص شد ۳۸درصد از شرکت‌کنندگانی که در ۳۰سالگی شاغل بودند، تا سن ۵۲سالگی به اختلال روانی مبتلا شدند؛ البته این عدد برای افرادی که شغلی نداشتند به ۵۹تا ۶۲درصد می‌رسید. براساس این مطالعه، افرادی که در گروه افراد کم‌درآمد قرار می‌گرفتند با بیشترین خطر ممکن مواجه بودند و ۶۳درصد از آن‌ها در سن ۵۲سالگی به اختلال روانی مبتلا شدند. تجزیه‌وتحلیل‌های اختصاصی محققان از بررسی اختلالات سوءمصرف مواد و طیف اسکیزوفرنی به‌عنوان یک پیامد، نشان‌دهنده‌ی وجود ارتباطی قوی بین موقعیت اجتماعی‌اقتصادی شرکت‌کنندگان در ۳۰سالگی و مشکلات فعلی آن‌ها بود. به گزارش این گروه از محققان، قرارگرفتن در پایین‌ترین دهک کل درآمد شخصی، افزایش ۴٫۹درصدی خطر ابتلا به اختلال سوءمصرف مواد را به‌دنبال داشت و احتمال ابتلا به اختلال طیف اسکیزوفرنی را نیز ۵٫۵برابر نسبت به افرادی که در بالاترین دهک درآمدی قرار داشتند، افزایش می‌داد. پژوهش‌های محققان نشان داد که کم‌ترین خطر ابتلا به اختلال‌های روانی متعلق به افرادی بود که در سن ۳۰سالگی شاغل بودند و تحصیلات یا درآمد کل شخصی آن‌ها در سطح بالایی قرار داشت. در نهایت پژهشگران به این نتیجه رسیدند که اجرای سیاست‌هایی با هدف تقویت تحرک اجتماعی یا تخصیص بودجه‌ی بیشتر برای انجام اقدامات پیشگیرانه درخصوص افرادی با موقعیت اجتماعی‌اقتصادی پایین‌تر می‌تواند بار اختلالات روانی جامعه را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهد.
