گزارش‌های میدانی از بازار ملک نشان می‌دهد که نرخ اجاره‌بها در مناطق شهری از توان و استطاعت بخش زیادی از مستاجران خارج شده است؛ آیا راه‌حل‌های مالیاتی برای کنترل این بازار مناسب است؟...
فردین یزدانی- مدیر بازنگری طرح جامع مسکن - در پاسخ به این سوال اکوایران می‌گوید: « به گمان من بخش مسکن دچار یک انسداد است، به این معنا که راه حل مساله مسکن در درون بخش مسکن نیست، تا چرخ اقتصاد راه نیفتد چرخ بخش مسکن نیز راه نمی‌افتد؛ ما با جامعه‌ای روبه‌رو هستیم که بخش زیادی از خانوار حتی در تامین خوراک روزمره هم مساله دارند چه برسد به تامین سرپناه.» او می‌گوید:« راه‌حل‌های مالیاتی در شرایطی جواب می‌دهد که مساله مربوط به یک بخش باشد نه اینکه در کلیه‌ی بخش‌های اقتصادی دچار مشکل باشید؛ در دهه 80، ما رشد اقتصادی 7 تا 8 درصدی داشتیم و تورم در حال کنترل شدن بود؛ بنابراین اگر هجومی به قصد سوداگری به سمت بازارارهای دارایی می‌آمد، مانند تقاضای دارایی، شاید ابزارهای مالیاتی آن زمان می‌توانستند بازار را تصحیح کنند و به سمت عملکرد بهینه بکشانند. تجربه نشان می‌دهد که این طرح در کشورهایی که اجرا شده، صرف نظر از اینکه بگویم در آنجا موفق بوده یا نه، شرایط مارا نداشته است.» به گفته وی، بحث مالیات در شرایطی جواب می‌دهد که اقتصاد در یک آرامش نسبی به سر ببرد و یک جزیره‌ای به اسم بازارهای دارایی دچار تلاطم باشد؛ بنابراین سیاست‌گذار با بسته مالیاتی سعی می‌کند آن تلاطم را از بین ببرد. شما در اقتصادی حرف می‌زنید که کل آن دچار تلاطم و زلزله است؛ و هر روز در یک زمینه‌ای شاهد شوک هستیم، پس بسته مالیاتی کاری نمی‌تواند انجام دهد. مدیر بازنگری طرح جامع مسکن با نگاهی به طول دوره انتظار برای خانه دار شدن ایرانی ها از اوایل دهه 80 تاکنون می گوید: از حدود سال 84 به بعد تغییر و تحولاتی در شاخص های کلان اقتصادی کشور رخ داد که موجب عدم تعادل بین درآمد خانوار و قیمت مسکن شد. فردین یزدانی به بررسی طول دوره انتظار برای خانه دار شدن خانواده های ایرانی طی سال های گذشته پرداخته و در نهایت این نکته را توضیح می دهد که یک خانواده ایرانی اکنون برای خانه دار شدن چند سال باید پس انداز کند. او تاکید می کند طی یکی دو سال گذشته این دوره به اوج خود نسبت به ابتدای دهه ۸۰رسیده است.
